Trąba wodna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Trąba wodna, trąba morska – rodzaj trąby powietrznej[uwaga 1], występującej nad powierzchnią zbiornika wodnego (oceanu, morza lub dużego jeziora). Przybiera wygląd wąskiego lejka, odwróconego stożka lub kolumny[1], wyrastających z podstawy chmury Cumulonimbus lub Cumulus congestus[2], wydłużających się w kierunku powierzchni wody.
Zjawisko to występuje najczęściej między późną wiosną a wczesną jesienią, ale teoretycznie może się pojawić o każdej porze roku i doby. Jest zwykle krótkotrwałe (czas „życia” trąby wodnej to średnio 5–10 minut, maksymalnie około godziny). Najwięcej trąb tworzy się nad wodami w strefach tropikalnych i subtropikalnych. Często równocześnie występuje kilka trąb wodnych obok siebie. Próby pomiaru prędkości wiatru wewnątrz wiru wykazały, że wartości mieszczą się w zakresie od 15 do 85 m/s (od 54 do 306 km/h), przy czym należy wyraźnie zaznaczyć, że większość wirów ma maksymalne prędkości wiatru bliższe dolnej granicy zakresu, odpowiadające kategorii F0 w skali Fujity. Szacunki prędkości przemieszczania się trąb wskazują na wartości od kilku do maksymalnie 64–80 km/h[1], jednak w większości przypadków trąby wodne przemieszczają się bardzo powoli[3]. Średnice lejów wahają się w przedziale od kilku do około 100 m[1] (rzadko więcej). Wbrew obiegowej opinii, lej trąby wodnej nie składa się z wody morskiej, zasysanej w górę, na dużą wysokość, ale jest w rzeczywistości chmurą skondensowanych, mikroskopijnych kropel wody[1][4].