![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b7/Tryglyphe23145.png/640px-Tryglyphe23145.png&w=640&q=50)
Tryglif
element dekoracyjny fryzu w architekturze starożytnej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tryglif – element dekoracyjny w postaci prostokątnej płyty stosowanej we fryzie belkowania doryckiego, stosowany w architekturze starożytnej Grecji i Rzymu. Była ona umieszczana między metopami we fryzie oraz na narożnikach budowli. Pod każdym tryglifem znajdowała się regula (listewka) z sześcioma guttae (łezkami)[1]. Tryglify występują również w monumentalnych budynkach wznoszonych według wzorów antycznych w stylu klasycyzmu oraz w okresie eklektycznego historyzmu.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b7/Tryglyphe23145.png/320px-Tryglyphe23145.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8e/Metope-2.jpg/640px-Metope-2.jpg)
Nazwa płyty wywodzi się od zdobienia jej dwoma pionowymi żłobieniami, które dzieliły ją na trzy pola. Zewnętrzne pola miały z boku dodatkowe półwcięcia (półglify). W przypadku pominięcia tych półwcięć (zdarzało się to w architekturze porenesansowej) płytę określa się terminem dyglif.