Transport floemowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Transport floemowy – podstawowy mechanizm transportu asymilatów na duże odległości przez elementy łyka. Daleki transport asymilatów odbywa się w trzech etapach. W pierwszym etapie nazywanym załadunkiem floemu asymilaty przenoszone są z tkanek donora do rurek sitowych. W drugim etapie odbywa się transport właściwy, czyli przepływ asymilatów. Trzeci etap, nazywany rozładowaniem floemu polega na przeniesieniu asymilatów z rurek sitowych do tkanek akceptora[1].
Tkanki, z których pochodzą substancje organiczne transportowane floemem nazywane są donorem. Zwykle są to tkanki liścia, jednak dokładne przyporządkowanie funkcji donora poszczególnym organom jest niemożliwe. W początkowym okresie wzrostu młode liście wymagają dostarczenia związków organicznych niezbędnych do budowy organu. Akceptorami są tkanki odbierające związki przenoszone przez floem. Typowymi akceptorami są tkanki korzenia i kwiaty. Niektóre organy pełnią funkcję organu spichrzowego gromadzą asymilaty w określonej fazie rozwoju rośliny, a stają się donorem na kolejnym etapie[2].