Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tp-2 – polski kuter torpedowy z okresu zimnej wojny, a wcześniej radziecki TK-116, jeden z dwóch pozyskanych przez Polskę okrętów projektu D-3 . Okręt został zbudowany w 1943 roku w stoczni numer 5 w Leningradzie i w tym samym roku przyjęto go do służby w Marynarce Wojennej ZSRR. Po zakończeniu II wojny światowej jednostka została przekazana Polsce przez ZSRR na poczet części niemieckich reparacji wojennych i weszła w skład Marynarki Wojennej 5 kwietnia 1946 roku. Okręt, oznaczony podczas służby znakami burtowymi Tp-2, ST-82, KT-82 i 802, został skreślony z listy floty w sierpniu 1963 roku.
Jednostka proj. D-3 jako pomnik w Siewieromorsku | |
Klasa | |
---|---|
Projekt |
D-3 |
Historia | |
Stocznia |
Nr 5, Leningrad |
Marynarka Wojenna ZSRR | |
Nazwa |
TK-116 |
Wejście do służby |
1943 |
Wycofanie ze służby |
1946 |
Marynarka Wojenna (PRL) | |
Nazwa |
Tp-2, ST-82, KT-82, 802 |
Wejście do służby |
5 kwietnia 1946 |
Wycofanie ze służby |
31 sierpnia 1963 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 32 tony |
Długość |
22,6 metra |
Szerokość |
4,1 m |
Zanurzenie |
1,6 m |
Napęd | |
3 silniki wysokoprężne Packard o łącznej mocy 3600 KM 3 śruby | |
Prędkość |
35 węzłów |
Zasięg |
500 Mm przy prędkości 16 węzłów |
Uzbrojenie | |
3 działka SzWAK kal. 20 mm (1 x I, 1 x II) 1 wkm DSzK kal. 12,7 mm 2 zrzutnie bg | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 x 533 mm |
Załoga |
12 |
Prace nad nowym typem kutra torpedowego rozpoczęto w ZSRR jesienią 1935 roku[1]. Okręty, zaprojektowane w stoczni nr 5 w Leningradzie, miały zwiększoną wytrzymałość konstrukcji, drewniany kadłub i trójśrubowy napęd[1].
TK-116 zbudowany został w 1943 roku w stoczni numer 5 w Leningradzie[2][3]. Do służby w Marynarce Wojennej ZSRR wszedł w 1943 roku[2].
Okręt był niewielkim kutrem torpedowym[4]. Długość całkowita wykonanego z drewna kadłuba wynosiła 22,6 metra, szerokość 4,1 metra i zanurzenie 1,6 metra[2][uwaga 1]. Wyporność standardowa wynosiła 32 tony, a pełna 35 ton[2][6]. Okręt napędzany był przez trzy silniki wysokoprężne Packard o łącznej mocy 3600 koni mechanicznych (KM)[2][4][uwaga 2]. Trzy wały napędowe poruszały trzema śrubami[2][4]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 35 węzłów, a ekonomiczna – 27 węzłów[2][4][uwaga 3]. Okręt zabierał 5 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 500 Mm przy prędkości 16 węzłów[1][3].
Jednostka przenosiła dwie torpedy kal. 533 mm, odpalane na burty[2][4]. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły trzy działka SzWAK kal. 20 mm L/62 (pojedyncze oraz podwójnie sprzężone), umieszczone na dziobie tuż ponad pokładem oraz pojedynczy karabin maszynowy kal. 12,7 mm DSzK L/79 na nadbudówce[2][4]. Broń ZOP stanowiły dwie ramowe zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 4 bomb)[2][3].
Załoga okrętu składała się z 12 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][4].
TK-116 służył początkowo we Flocie Bałtyckiej[2]. W 1946 roku jednostka wraz z 22 innymi okrętami została przekazana Polsce przez ZSRR na poczet części niemieckich reparacji wojennych[2]. 5 kwietnia 1946 roku kuter pod oznaczeniem Tp-2 został przyjęty w skład Marynarki Wojennej[2][8]. Okręt, klasyfikowany do 1953 roku jako ścigacz torpedowy, wchodził początkowo w skład Grupy Kutrów Torpedowych, następnie trzeciej grupy Dywizjonu Ścigaczy i ostatecznie Dywizjonu Kutrów Torpedowych[2][4]. W ciągu służby nosił kolejne oznaczenia: ST-82 (od czerwca 1952 roku), KT-82 (od 1955 roku) i 802 (od stycznia 1960 roku)[3][9][10]. W 1954 roku jednostka przeszła remont: usunięto wszystkie działka SzWAK oraz pojedynczy karabin maszynowy, montując w zamian dwa zdwojone stanowiska wkm kal. 12,7 mm DSzK 2M-1; prócz tego dokonano wymiany poszycia[2][11]. W 1958 roku kuter przekazano Wyższej Szkole Marynarki Wojennej, gdzie pływał w charakterze jednostki szkolnej (wchodząc w skład Grupy Szkolnych Kutrów Torpedowych w Gdyni)[2][11]. Okręt został skreślony z listy floty 31 sierpnia 1963 roku[2][12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.