Torpedowce typu Ardjoeno

Torpedowce typu Ardjoeno – holenderskie torpedowce z lat 80. XIX wieku. W latach 1886–1892 w stoczniach Yarrow Shipbuilders(inne języki) w Poplar, Rijkswerf w Amsterdamie i Fijenoord w Schiedam zbudowano 10 okrętów tego typu. Jednostki weszły w skład Koninklijke Marine w latach 1887–1892, a z listy floty skreślono je w latach 1911–1919.

Torpedowce typu Ardjoeno

Kraj budowy	Wielka Brytania  Holandia
Użytkownicy	Koninklijke Marine
Stocznia	Yarrow Shipbuilders(inne języki), Poplar Rijkswerf, Amsterdam Fijenoord, Schiedam
Wejście do służby	1887–1892
Wycofanie	1911–1919
Zbudowane okręty	10
Dane taktyczno-techniczne[1] [2]
Wyporność	normalna: 79–90 ton
Długość	38,35–39,22 m
Szerokość	3,97 m
Zanurzenie	1,83–2,06 m
Napęd	1 maszyna parowa 1 kocioł lokomotywowy moc 725-1089 KM, 1 śruba
Prędkość	19,1–22,8 węzła
Zasięg	1400 Mm przy prędkości 10 węzłów
Załoga	16
Uzbrojenie	2 działa kal. 37 mm (2 x I) 2 wt kal. 450 mm (2 x I)

Projekt i budowa

Okręty typu Ardjoeno były pierwszymi holenderskimi jednostkami zaliczanymi do torpedowców I klasy^[1] . Dwie pierwsze jednostki powstały w Wielkiej Brytanii, a pozostałe osiem zbudowano w stoczniach krajowych^[1] .

Okręty zbudowane zostały w stoczni Yarrow(inne języki) w Poplar (dwa), Rijkswerf w Amsterdamie (siedem) i Fijenoord w Schiedam (jeden)^[1] [2]. Jednostki zostały zwodowane w latach 1886–1889^[2][3].

Okręt	Stocznia	Wodowanie	Wejście do służby	Los
„Ardjoeno”	Yarrow	1886	1887	wycofany 1911
„Batok”	Rijkswerf	1887	1889	wycofany 1912
„Dempo”	Fijenoord	1887	1887	wycofany 1911
„Cycloop”	Rijkswerf	1887	1888	wycofany 1918
„Habang”		1888	1888	wycofany 1912
„Goentoer”		7 listopada 1888	1892	wycofany 1913
„Empong”	Yarrow	1888	1890	wycofany 1919
„Foka”	Fijenoord	1888	1889	wycofany 1913
„Krakatau”		1888	1888	wycofany 1913
„Idjen”		31 lipca 1889	1889	wycofany 1919

Dane taktyczno-techniczne

Okręty były torpedowcami o długości całkowitej 38,35–39,22 metra, szerokości 3,97 metra i zanurzeniu 1,83–2,06 metra^[1] [2]. Wyporność normalna wynosiła od 79 do 90 ton^[1] [2]. Jednostki napędzane były przez maszynę parową mocy od 725 do 1089 KM, do której parę dostarczał jeden kocioł lokomotywowy^[1] [3]. Prędkość maksymalna napędzanych jedną śrubą okrętów wynosiła od 19,1 do 22,8 węzła^[3][2]. Okręty zabierały zapas 10 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 1400 Mm przy prędkości 10 węzłów^[1] [3].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętów składały się dwa pojedyncze działa kalibru 37 mm L/20 Hotchkiss^[1] [2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm^{[1] [2][uwaga 1]}.

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 16 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1] [3].

Służba

Torpedowce typu Ardjoeno zostały przyjęte w skład Koninklijke Marine w latach 1887–1892^[1] . Jednostki wycofano ze składu floty między 1911 a 1919 rokiem^[1] [4].

Uwagi

1. Brassey 1894 ↓, s. 349 podaje, że kilka jednostek wyposażonych było w trzy wyrzutnie torped.

Przypisy

1. Gogin 2021 ↓.
2. Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 376.
3. Brassey 1894 ↓, s. 349.
4. Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 365.

Bibliografia

• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: ARDJOENO 1st class torpedo boats (1887-1892). Navypedia. [dostęp 2021-05-08]. (ang.).
• The Naval Annual, 1894. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).