Temenos

Temenos (gr. τέμενος)^[1] – w starożytnej Grecji wydzielony, nietykalny obszar poświęcony bóstwu albo przeznaczony do celów kultu (np. demonów, zmarłych przodków, muz, herosów). W okresie archaicznym Grecy zaczęli odchodzić od temenosów na rzecz stałych, budowanych początkowo z drewna, a potem z kamienia świątyń.

W zależności od znaczenia kultu w temenos znajdował się tylko ołtarz, kapliczka, czy kopiec lub też pokrywał się w ciągu wieków wielką liczbą budowli, pomników wotywnych, trójnogów, posągów zwycięzców lub mitycznych bohaterów czy też skarbcami fundowanymi przez miasta. W takie rozbudowane ośrodki rozwinęły się między innymi Delfy i Olimpia.

Przypisy

1. Leksykon grecko-angielski (Liddell i Scott): τέμενος

Kontrola autorytatywna (święte miejsce):

• GND: 4184683-7

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: topic/temenos-Greek-religion
• Treccani: temenos
• DSDE: temenos