Taro (moneta)

Taro (od arabskiego طري ṭarī, w dosł. tłumaczeniu "świeżo wybite pieniądze")^[1] było chrześcijańskim określeniem monety pochodzenia islamskiego wybijanej w Sycylii, Malcie oraz Południowych Włoszech.

W Sycylii oraz innych częściach Włoch była bita od wczesnego średniowiecza w złocie, o masie ok. 1 grama, od XIII do końca XVIII w. w srebrze.

Na Malcie funkcjonowała jako jednostka monetarna zakonu joannitów o wartości 20 grano lub ¹/₁₂ skuda, przyjęta z Sycylii, bita w latach 1530–1798, w końcu XX wieku jedynie w celach kolekcjonerskich.^[2]

Przypisy

1. FrancoF. Cardini FrancoF., Europa a islam: historia nieporozumienia, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006, ISBN 978-83-233-2157-6, OCLC 749875393 [dostęp 2020-09-22]. Brak numerów stron w książce
2. AndrzejA. Mikołajczyk AndrzejA., Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 307, ISBN 83-01-09710-8.