Takujū Kosen (ur. 1760, zm. 1833; jap. 卓洲胡僊) – japoński mistrz zen szkoły rinzai, założyciel jednej z dwóch najważniejszych linii przekazu szkoły rinzai.
Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Zamknij
Takujū Kosen urodził się w Tsushimie w pobliżu Nagoi. Po wielu próbach zostania mnichem, w wieku 15 lat trafił do klasztoru Sōken (總見寺) w Nagoi, a w wieku 20 lat został w końcu przyjęty do mnisiej społeczności prowadzonej przez mistrza zen Gasana Jitō w klasztorze Hōrin w Nagacie. Tam całą swoją energię przeznaczył na pracę nad kōanem mu, pierwszym przypadkiem ze zbioru Mumonkan. W swojej gorliwości miał nawet okres, w którym przez dziewiętnaście dni niczego nie jadł i w ogóle nie spał[1].
Po 14 latach praktyki został spadkobiercą mistrza Gasana. Po pewnym czasie powrócił do klasztoru Sōken w Nagoi, gdzie przed laty rozpoczął swoją monastyczną karierę. W klasztorze tym spędził 20 lat w odosobnieniu poświęcając się medytacji i pogłębianiu wiedzy[1][2].
W 1813 roku został wyznaczony opatem Myōshin-ji, wielkiego i prestiżowego klasztoru zen, zastępując swojego brata dharmicznego - Inzana Iena. Stał się jednym z najbardziej wpływowych liderów religijnych tego okresu[1].
Obok Inzana Iena stał się głównym propagatorem drogi Hakuina do oświecenia[1].
Nauczał zarówno mnichów jak i ludzi świeckich. Zapoczątkowana przez niego linia przekazu okazała się, tak jak i linia Inzana Iena, najważniejszą linią przekazu szkoły rinzai.
Pod koniec życia wycofał się znów do Sōken-ji, gdzie żył w wybudowanej pustelni do końca życia.
Mistrz zen Takujū Kosen zmarł w 1833 roku.
Współczesny amerykański mistrz zen Bernard Glassman tak napisał o Inzanie i Takujū[2]:
Inzan i Takuju mieli całkowicie różne osobowości. Inzan był energiczny, bardzo dynamiczny; Takuju był skrupulatny, bardzo uważny w swoich studiach. I gdy rozwinęły się dwa systemy kōanowe, miały charakterystyczne cechy każdego nauczyciela: jeden był bardzo dynamiczny, a drugi wymagał od ciebie skrupulatności w sprawdzaniu wszystkich elementów z każdego punktu koanu
|
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.
-
- 68/41/14. Daido Don’e (bd)
- 69/42/15. To’un Zengi (zm. 1782)
- 68/41/14. Satsu świecka spadkobierczyni Dharmy
- 68/41/14. Daikyu Eho (Genshu) (1716–1776)
- 69/42/15. Daiun Rinzei (zm. 1795)
- 69/42/15. Tengan Shiben (1737–1805)
- 69/42/15. Issan Shinko (1740–1815)
- 68/41/14. Shokan Dairin (Tairei, Daienkakuo) (1724–1807)
- 69/42/15. Getsuan Shoyu (bd)
- 69/42/15. Bunrei Shogai (bd)
-
-
-
-
- 73/46/19. Yorei Itei (1815–1901)
- 73/46/19. Yamaoka Tesshu (Yamaoka Tetsushu) (1815–1901)
- 70/43/16. Tōrin Sōju (zm. 1837)
-
-
-
-
-
- 76/49/22. Kaji’ura Itsugai (1896–?)
- 77/50/23. Hasegawa Seikan (ur. 1945)
- 70/43/16. Taigen Shigen (Taigen Gisan) (1768–1837)
-
-
-
- 74/47/20. Miura Joten (Joten Soko) (1871–1958)
-
- 73/46/19. Ryoen Genseki (Ryu’en Genseki) (1842–1918)
- 74/47/20. Seki Seisetsu Genjo (1877–1945)
-
-
- 77/50/23. Hosokawa Dōgen (ur. 1947)
- 77/50/23. Kadawaki Kakichi (bd)
- 77/50/23. Terayama Katsujo (ur. 1938)
- 77/50/23. Tanouye Tenshin (ur. 1938)
- 76/49/22. Shōdō Harada (ur. 1940)
- 76/49/22. Taikai Doken (Ikoma) (ur. 1935)
- 76/49/22. Kataoka Shonen (bd)
- 76/49/22. Kono Taitsu (ur. 1930)
- 76/49/22. Noritake Shunan (bd)
- 76/49/22. Engaku Taino (bd)
- 76/49/22. Masataka Toga (bd)
- 76/49/22. Jyogi Taikan (ur. 1941) Włochy
- 76/49/22. Gerta Maria Luise Karoline Ital (1904–1988) Francja
- 73/46/19. Gazan Shotei (Hashimoto) (1853–1900)
-
- 74/47/20. Sosan Echo (Ikegami Shozan Echo) (1851–1928)
- 75/48/21. Kendo Ueki (ur. 1871-?)
-
- 74/47/20. Hōgaku Jikō (bd)
- 74/47/20. Senzaki Nyogen (1876–1958)
- 74/47/20. Tetsuō Sōkatsu (1870–1954)
- 75/48/21. Zuigan Sōseki (Gotō Zuigan) (1879–1965)
-
- 77/50/23. Sojun Kannon (bd)
- 75/48/21. Shigetsu Sōshin (Sasaki Shigetsu) (1882–1945)
- 69/42/15. Takujū Kosen (Daido Enkan) (1760–1833)
- 70/43/16. Sozan Genkyō (Jinki Myoyo) (1798–1868)
-
- 72/45/18. Tetsuo Chisei (1879–1837)
- 72/45/18. Sōhan Gempō (Sōhan Genhō) (1848–1922)
- 73/46/19. Tsuzan Soen (bd)
- 73/46/19. (Yamamoto) Gempō Giyū (1865–1861)
-
-
- 76/49/22. Jiro Andy Afable (ur. 1943)
- 76/49/22. Roko Sherry Chayat (ur. 1943)
- 76/49/22. Junpo Denis Kelly (bd)
- 76/49/22. Genjo Kokan Marinello (ur. 5 listopada 1954)
- 76/49/22. John Denko Mokudo Mortensen (ur. 1947)
- 74/47/20. Fujimori Kozen (bd)
- 74/47/20. Immari Beijo (bd)
- 74/47/20. Nakagawa Dokyu Kyudo (zm. 29 grudnia 2007)
-
-
-
-
- 74/47/20. Nanshinken Mukai Koryō (1864–1935)
- 75/48/21. Nakamura Kyōsan Taiyū (1886–1954)
- 76/49/22. Miura Isshū Jitō (1903–1978 nie zostawił spadkobiercy Dharmy
- 76/49/22. Takayama Taigan (bd)
-
- 70/43/16. Kaisan Sokaku (Bukoku Myogen) (1768–1846)
-
-
- 70/43/16. Getsusan Kokyo (Daiki Myokan) (1789–1855)
- 70/43/16. Seki’o Somin (Daitetsu Hogan) (1794–1857)
- 70/43/16. Hoshu Zemmyo (Dai'ien Shokaku) (1802–1872)
- 70/43/16. Shun’no Zenetsu (Reiki Jin'o) (1772–1844?)
-
-
-
- 69/42/15. Gyo’o Gensetsu (Shinkan Jisho) (1756–1831)
- 70/43/16. Zoho Bunga (Jinkan Dokusho) (1774–1825)
- 71/44/17. Ho’un Genshi (zm. 1875)
- 70/43/16. Kankai Soju Bunga (Hogan Reikan) (1779–1860)
- 70/43/16. Mannin Gen’i (Jinki Myokan) (1789–1860)
- 70/43/16. Kendo To’e (Mujin Shoto) (zm. 1820)
- 70/43/16. Hosan Gemmon (1784–1838)
- 70/43/16. Etsukei Shisei (1770–1838)
Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan. Str. 392
Richard Bryan McDaniel. Zen Masters of Japan. Str. 264
- Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan''. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.
- Richard Bryan McDaniel: Zen Masters of Japan. The Second Step East. Rutland, Vermont: Tuttle Publishing, 2013, s. 317. ISBN 978-4-8053-1272-8.