Szlachcic polski (obraz Rembrandta)
obraz Rembrandta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szlachcic polski (ang. A Polish Nobleman) – obraz olejny namalowany przez Rembrandta w roku 1637. Wystawiony w National Gallery of Art w Waszyngtonie[1], obraz Rembrandta może przedstawiać Andrzeja Reja, wnuka Mikołaja Reja[2] (jednak nie wszyscy historycy sztuki zgadzają się z tą analizą; według niektórych obraz może przedstawiać nie szlachcica polskiego, a rosyjskiego bojara)[3][4].
Autor | |||
---|---|---|---|
Data powstania |
1637 | ||
Medium | |||
Wymiary |
96,8 × 66 cm | ||
Miejsce przechowywania | |||
Miejscowość | |||
Lokalizacja | |||
|
Andrzej Rey był starostą libuskim, działaczem kalwińskim oraz dyplomatą, który w 1637 przebywał z misją dyplomatyczną na dworach duńskim, holenderskim i angielskim.
Według niektórych historyków, postać na portrecie jest pokazana w pozie pełnej dostojeństwa, właściwej dyplomacie i szlachcicowi[potrzebny przypis]. Według innych jednak obraz może mieć elementy karykatury, przejaskrawiając pewne elementy (np. nakrycie głowy, wąsy)[5].