![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3e/Chapeauclaque.png/640px-Chapeauclaque.png&w=640&q=50)
Szapoklak
rodzaj nakrycia głowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szapoklak (od fr. chapeau claque[3]) – cylinder o specjalnej konstrukcji, pozwalającej na złożenie go na płasko[4].
![]() |
Zobacz też: składany płasko dwurożny kapelusz, używany przez wyższych oficerów francuskich na początku XIX wieku[1][2]. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3e/Chapeauclaque.png/320px-Chapeauclaque.png)
Wygodniejszy od zwykłego cylindra, obciągnięty lśniącym jedwabiem, używany był przez mężczyzn na przełomie wieków XIX i XX, jako element stroju wizytowego i balowego. We Francji, gdzie nazywano go też „kapeluszem mechanicznym”, stał się popularny w 1823[5]. Składające się i rozkładające po naciśnięciu sprężyny szapoklaki przyjęły się od 1834 w Polsce[6].
Wprowadzony do uroczystego stroju kominiarza w XIX wieku, używany był jako element uniformu mistrza kominiarskiego[7].
Szapoklak był i nadal bywa charakterystycznym atrybutem scenicznym – m.in. Krzysztofa „Grabaża” Grabowskiego oraz nakryciem głowy Staruszki Szapoklak, bohaterki serii radzieckich filmów lalkowych o Kiwaczku.