Szabla kawaleryjska M1913
amerykański kawaleryjski pałasz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szabla kawaleryjska M1913 (ang. Model 1913 Cavalry Saber), potocznie zwana szablą Pattona (ang. Patton Saber) – amerykański kawaleryjski pałasz (popularnie, lecz błędnie nazywany szablą). Zaprojektowany w 1913 roku przez porucznika (późniejszego generała) George’a Pattona. Do 1919 roku wyprodukowano około 128 tysięcy sztuk tej broni[1].
Ten artykuł dotyczy szabli kawaleryjskiej M1913 potocznie zwanej szablą Pattona. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Patton. |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Projektant | |
Rodzaj | |
Historia | |
Data prototypu |
1913 |
Lata produkcji |
1913–1919 |
Wyprodukowano |
128 000 |
Dane techniczne | |
Długość całkowita |
105,4 cm |
Rękojeść | |
Typ rękojeści |
zamknięta |
Tworzywo wykon. rękojeści |
guma |
Jelec | |
Głownia | |
Długość głowni |
89,5 cm |
Szerokość głowni |
2,98 cm |
Grubość głowni |
0,7 cm |
Pochwa | |
Tworzywo wykonania |
drewno |
Użytkownicy | |
Na początku XX wieku United States Army zdecydowała się wymienić model szabli kawalerii, który był używany od 1861 roku. Patton, utalentowany szermierz, który brał udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 w Sztokholmie i trenował w Europie, gdzie doskonalił swój atak agresywnymi pchnięciami, zaprojektował całkowicie nową broń[2] i przygotował szczegółowy podręcznik szkoleniowy dotyczący jej użycia[3].