Super illius specula
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Super illius specula (pol. Na wysokościach Tego) – bulla papieża Jana XXII wydana w 1326 lub 1327 roku, dająca inkwizytorom prawo ścigania sprawców praktyk magicznych jako heretyków.
Przygotowując się do wydania bulli papież Jan XXII zwrócił się w 1320 roku do kilku ekspertów, m.in. dominikanina Augustyna Gazothusa i franciszkanina Henryka z Caretto. Ich zadaniem było określenie kwalifikacji praktyk magicznych, które dotąd traktowane były jedynie jako wykroczenie (posiadające znamiona herezji)[1]. W bulli po raz pierwszy wyraźnie stwierdzono, że praktyki magiczne mają swe źródła w działalności demonów i zalecono, aby na całym obszarze Kościoła karano za czary tak, jak za herezję[2].
Określenie praktyk magicznych jako herezji (factum haereticale) umożliwiło Inkwizycji zastosowanie środków i narzędzi, których używano dotychczas przeciwko heretykom (np. katarom, czy waldensom), por. Ad extirpanda.