Loading AI tools
bułgarski generał piechoty Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stilijan Georgiew Kowaczew (bułg. Стилиян Георгиев Ковачев, ur. 26 lutego 1860 w Jambole, zm. 11 lipca 1939 w Sofii[1]) – bułgarski wojskowy i polityk, generał piechoty, minister wojny Carstwa Bułgarii (1913).
_LCCN2014700211.jpg) | |
 generał piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1879–1918 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
9 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
wojna serbsko-bułgarska, |
| Odznaczenia | |
      | |
| Pełne imię i nazwisko |
Стилиян Георгиев Ковачев |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Minister wojny | |
| Okres |
od 1 czerwca 1913 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Był synem kowala Georgi Kowaczewa[2]. W młodym wieku związał się z jambolskim komitetem rewolucyjnym, w którym pełnił funkcję sekretarza Georgi Drażewa. Wziął udział w powstaniu kwietniowym 1876. Dwa lata później uczęszczał na kursy pedagogiczne w Płowdiwie. W 1878 rozpoczął naukę w szkole wojskowej w Sofii, którą ukończył w 1879[1]. Awansowany na podporucznika objął dowództwo plutonu policji Rumelii Wschodniej. W latach 1882–1993 studiował w Akademii Inżynierii Wojskowej w Petersburgu. Studia przerwał z powodu choroby i powrócił do kraju[1]. W 1885 uzyskał awans na stopień kapitana, a dowodzona przez niego kompania została skierowana w Rodopy, gdzie zwalczano działające na pograniczu grupy przestępcze. W czasie wojny bułgarsko-serbskiej dowodził kompanią haskowską[1]. Walczył w bitwie pod Sliwnicą, a następnie wziął udział w ofensywie na Pirot. Za udział w wojnie został uhonorowany Orderem Waleczności IV klasy.
Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę w ministerstwie wojny, w którym w latach 1886–1894 kierował kancelarią[1]. W 1894 powrócił do służby liniowej. W stopniu podpułkownika objął dowództwo 9 pułku piechoty, a następnie 5 brygady piechoty, działającej w ramach 2 dywizji. W latach 1905–1909 dowodził 4 Dywizją Piechoty, a następnie 2 Dywizją Piechoty[1].
Po wybuchu I wojny bałkańskiej Kowaczew nadal pełnił funkcję dowódcy 2 Dywizji Piechoty i dowodził ofensywą z Płowdiwu w kierunku Tracji Zachodniej[1]. Po zwycięstwie objął dowództwo 4 Armii i walczył w bitwie pod Bulair i Sharkoi.
W czerwcu 1913, w przededniu wybuchu II wojny bałkańskiej Kowaczew objął stanowisko ministra wojny w gabinecie Stojana Danewa. Z uwagi na sytuację na froncie podał się do dymisji i wziął udział w bitwie nad Bregałnicą[1]. W czasie bitwy wydał rozkaz odwrotu, bez zgody naczelnego dowództwa, za co został odsunięty od dowodzenia armią.
W czasie I wojny światowej awansowany na stopień generała porucznika, pracował w sztabie 2 dywizji piechoty. W 1918 został zwolniony z wojska, zmarł w 1939 w Sofii.
Był żonaty (żona Anna z d. Stojewa), miał czworo dzieci (trzy córki i syna).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
