Stefan Tabaczyński
polski wojskowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Tabaczyński (ur. 10 maja 1915 w Racięcinie, zm. 28 maja 1943 w Lahn) – polski wojskowy, porucznik obserwator Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kapitan (Flight Lieutenant) Royal Air Force.
 porucznik obserwator | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1935–1943 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.svg){kind=link}
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się w 1915 roku w Racięcinie, jako najmłodsze z trojga dzieci Antoniego Tabaczyńskiego i Ireny Urszuli Rościszewskiej[1]. W młodości ukończył osiem klas gimnazjum i zdał maturę, nie wiadomo jednak do jakiej szkoły uczęszczał. Od 20 września 1935 roku do 1 stycznia 1936 roku pełnił służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, a następnie do 10 października 1937 roku w Szkole Podchorążych Lotnictwa[1]. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Lotnictwa został skierowany do 41 Eskadry 4 Pułku Lotniczego, gdzie uzyskał przydział mobilizacyjny, a następnie został zwolniony do cywila[1].
W 1939 roku został zmobilizowany. 5 września 1939 roku brał udział w odebraniu z lotniska Okęcie wyprodukowanych dla Bułgarii samolotów PZL.43, które następnie miały być używane przez eskadrę. Podczas akcji trzy z pięciu maszyn zostały zniszczone przez nalot Luftwaffe, Tabaczyński pilotował jedną z dwóch ocalałych maszyn[2]. 6 września 1939 roku wraz z Leonem Ośmiałowskim i Władysław Radwańskim przeprowadził rozpoznanie na drogach w okolicy Przasnysza, podczas podchodzenia do lądowania załoga wyłamała podwozie samolotu[2][3]. 17 lub 18 września 1939 roku wraz z eskadrą przekroczył granicę polsko-rumuńską[4], 24 września dotarł do Tulczy, a dwa dni później do Bukaresztu. Następnie ponownie do Tulczy, a 30 września znów do Bukaresztu. 7 października 1939 roku przekroczył granicę z Jugosławią, po czterech dniach dotarł do Grecji, skąd 17 października na pokładzie statku SS Pułaski udał się do Francji[5].
23 lub 24 października przybył do Lyonu[5]. Od 5 marca 1940 roku wraz z 15 innymi podchorążymi i podoficerami szkolił się w Clermont-Ferrand na radionawigatora i strzelca pokładowego[6]. Od kwietnia 1940 roku przebywał na szkoleniu w Rochefort[6]. Po klęsce Francji ewakuował się z Saint-Jean-de-Luz na pokładzie statku SS Arandora Star. 27 czerwca 1940 roku dotarł do Liverpoolu[6].
W październiku 1940 roku przeszedł szkolenie w bazie RAF w Benson (latał na bombowcach Fairey Battle), a następnie także w Szkole Pilotażu w Hucknall[6]. W listopadzie 1940 roku przeszedł szkolenie strzelca pokładowego w Penrhos, a w grudniu tego samego roku w Ośrodku Szkolenia Załóg Bombowych w Bramcote[7]. W lutym 1941 roku przerwał szkolenie w Bramcote i został skierowany na kurs nawigacji dla obserwatorów w Staverton[7].
16 sierpnia 1941 roku został przydzielony do 300 Dywizjonu Bombowego[7]. Pierwszy lot bojowy odbył w nocy z 31 sierpnia na 1 września 1941 roku, atakując port w Boulogne[8]. 1 września 1941 roku został awansowany do stopnia porucznika (Flying Officer)[9]. 17 sierpnia 1942 roku został ponownie przydzielony do szkolenia w Hucknall, a w styczniu 1943 roku do Cranfield, gdzie przeszedł szkolenie na samolotach De Havilland Mosquito[10]. W marcu 1943 roku został przydzielony do 307 Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego i awansowany do stopnia kapitana (Flight Lieutenant) Royal Air Force[10][9].
Zginął, zestrzelony w nocy z 27 na 28 maja 1943 roku nad Lahn, podczas patrolowania okolic lotniska Vechta[10]. Jego samolot został zestrzelony przez asa myśliwskiego Luftwaffe Heinza Strüninga, wraz z Tabaczyńskim zginął porucznik Jan Fusiński[9]. Po wojnie zostali ekshumowani i pochowani na cmentarzu wojennym w Rheinbergu[9].
Życie prywatne
W latach 30. XX wieku zawarł związek małżeński z Haliną Siedlanowską[1].
Odznaczenia
Został odznaczony następującymi odznaczeniami[11]:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 9435 (1942)
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie: 9 stycznia 1942, 10 lutego 1942 i pośmiertnie)
- Polowa Odznaka Obserwatora (1941)
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.