Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Łukowicz[a] (ur. 26 sierpnia 1894 w Dziemianach, zm. 8 lipca 1942 w Lasach Palędzkich) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, szef sztabu Komendy Okręgu Poznań ZWZ.
 | |
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 sierpnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 lipca 1942 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1942 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg){kind=small} | |
| Odznaczenia | |
         | |
Urodził się 26 sierpnia 1894 w Dziemianach, w rodzinie Jana, obywatela ziemskiego i Józefiny z Bukowskich[2]. Ukończył gimnazjum humanistyczne w Chojnicach, członek tajnych organizacji (Towarzystwa Filomatów im. Tomasza Zana i Polskich Drużyn Strzeleckich).
W latach 1914–1918 służył w armii niemieckiej (ukończył kurs podchorążych), po czym został zdemobilizowany. Od grudnia 1918 roku był aktywnym działaczem kaszubskiej Straży Obywatelskiej i Organizacji Wojskowej Pomorza. Uczestnik akcji rozbrajania Grenzschutzu w Kościerzynie i Lipuszu. Poszukiwany przez policję niemiecką w marcu 1919 przekroczył granicę i wstąpił w Poznaniu do 1 pułku ułanów Wielkopolskich. Następnie został skierowany do tworzenia oddziałów Dywizji Strzelców Pomorskich, po czym zajmował stanowisko oficera łącznikowego w sztabie tejże dywizji. W stopniu podporucznika uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy 3. kompanii ciężkich karabinów maszynowych 66 Kaszubskiego pułku piechoty. Ciężko ranny 3 sierpnia 1920 w walkach pod Mokranami Nowymi[3]. Za wykazane w tej bitwie męstwo został później odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Skierowany na leczenie do poznańskiego szpitala wojskowego, po wyzdrowieniu powrócił do służby w 66 pp. W międzyczasie został awansowany na porucznika[4][5].
Na dzień 1 czerwca 1921 przynależał ewidencyjnie nadal do 66 pułku piechoty[6] i jako oficer przydzielony służył w Okręgowej Szkole Podoficerskiej Nr 8[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 134. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8][9]. 31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 100. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10][11][12][13]. Do 1926 roku pełnił służbę w 66 pułku piechoty, między innymi na stanowisku dowódcy kompanii piechoty[14][15], po czym przeniesiony został do Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty w Grudziądzu na stanowisko wykładowcy. W roku 1928 jako etatowy oficer 66 pp znajdował się w kadrze oficerów piechoty i pełnił służbę w Szkole Podoficerów Zawodowych Piechoty[16][17]. W 1931 ukończył kursu dowódców batalionów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Jesienią tego roku przeniesiony został do 57 pułku piechoty w Poznaniu[18][19]. 17 grudnia 1931 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1932 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 11. lokatą[20][b]. W marcu 1932 został przeniesiony do 58 pułku piechoty w Poznaniu na stanowisko dowódcy I batalionu[23][24][25]. W lipcu 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[26]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku[27]. Mieszkał w Poznaniu przy ul. Wyspiańskiego 25[28].
Od roku 1939 członek Tajnej Organizacji Konspiracyjnej, na stanowisku dowódcy IV batalionu 360 pułku piechoty uczestniczył w obronie Warszawy we wrześniu 1939 (został ranny w dniu 12 września podczas akcji rozpoznawania Okęcia). Organizator struktur Związku Walki Zbrojnej w Wielkopolsce i na Pomorzu. Zajmował stanowiska komendanta Inspektoratu Rejonowego Poznań ZWZ i szefa sztabu Komendy Okręgu Poznań ZWZ. Aresztowany przez Gestapo w dniu 10 września 1941 w Poznaniu, został umieszczony w policyjnym więzieniu w Forcie VII i poddany okrutnemu śledztwu. Skazany w czerwcu 1942 roku na karę śmierci. 8 lipca 1942 został rozstrzelany w Lasach Palędzkich[c]. Pośmiertnie awansowany do stopnia podpułkownika[5].
Był żonaty z Zofią Wierzbińską, ich małżeństwo było bezdzietne[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.