Stawki (Toruń)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stawki – część urzędowa Torunia zlokalizowana na lewobrzeżu.
Część urzędowa Torunia | |
Fragment zabudowy jednorodzinnej przy ulicy Kniaziewicza | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
W granicach Torunia |
1 kwietnia 1938[1] |
Populacja (2016) • liczba ludności |
|
Strefa numeracyjna |
+(48) 56 |
Kod pocztowy |
87-103 |
Tablice rejestracyjne |
CT |
Położenie na mapie Torunia | |
52°59′28,68″N 18°38′07,08″E | |
Strona internetowa |
Nazwa „Stawki” wywodzi się z istniejących na tym terenie wyrobisk z wodą powstałych w wyniku wydobycia iłów plioceńskich[3]. Pierwsza wzmianka o Stawkach pochodzi z 1295 roku. Dawniej Stawki były komturstwem nieszawskim. W XIV i XV Stawki dzieliły się na Wielkie Stawki i Małe Stawki. Następnie była to wieś królewska. W XIX wieś rozwinęła się za sprawą budowy węzła kolejowego[4].
W XIX wieku na terenie Stawek powstały dwa forty: im. Karola Kniaziewicza (1882–1885[5]) i Józefa Bema (1888–1892[6])[7][8]. Podczas budowy fortów wybudowano kanały odwadniające i zagospodarowano tereny budowlane[9].
W 1873 roku Stawki znalazły się w obwodzie Podgórz. Pod koniec XIX wieku powstał cmentarz ewangelicki[10]. W 1905 roku w Stawkach mieszkało sześciu wojskowych, należących do garnizonu toruńskiego[11]. 12 września 1907 roku nadburmistrz Torunia Georg Kersten zaproponował przyłączenie Podgórza, Stawek, Rudaku i Piasek do Torunia[12]. W 1912 roku cmentarz ewangelicki zamknięto[13]. W 1935 roku Stawki przyłączono do Podgórza[4]. W tym samym roku na Stawkach wzniesiono 120 metrowy maszt Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia oraz siedzibę toruńskiego oddziału radia[14]. Jako część Podgórza, Stawki przyłączono do Torunia 1 kwietnia 1938 roku[1].
4 listopada 1939 roku Stawki przemianowano na Thorn Stäbchen[15]. W 1945 wycofujący się Niemcy zniszczyli maszt radiowy[16]. W 1974 roku zamknięto budynek Rozgłośni Polskiego Radia[17].
Stawki dzielą się na cztery osiedla[18]:
Większość domów na Stawkach to współczesna zabudowa. Przy ulicy gen. Hallera częściowo zachowały się zabudowania pochodzące z początku XX wieku i okresu międzywojennego, zamieszkałych przez urzędników, pracowników kolei i robotników[19]. Przy ulicy gen. Hallera 2 mieści się domek o wiejskim charakterze, obłożony deskami, wybudowany w latach 70. XIX wieku. Dawniej w tym miejscu mieściła się plebania. Nowy budynek należał do toruńskich przedsiębiorców: Josepha Houtermansa i Carla Waltera. Po II wojnie światowej budynek należał do rodziny Szurpitów[20]. Przy ulicy Kniaziewicza 28a mieści się budynek pochodzący z końca XIX wieku, w którym w 1889 roku mieszkał niemiecki historyk Reinhold Heuer[21].
Teren osiedla jest głównie płaski, choć znajdują się na tym terenie niewielkie pagórki[18].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.