![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c9/FD_e_mu.svg/langpl-640px-FD_e_mu.svg.png&w=640&q=50)
Statystyka Fermiego-Diraca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Statystyka Fermiego-Diraca – statystyka dotycząca fermionów – cząstek o spinie połówkowym, które obowiązuje zakaz Pauliego. Zgodnie z zakazem Pauliego w danym stanie kwantowym nie może znajdować się więcej niż jeden fermion. Statystyka Fermiego-Diraca oparta jest również na założeniu nierozróżnialności cząstek[1].
Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c9/FD_e_mu.svg/320px-FD_e_mu.svg.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/84/Fermi-Dirac_Bose-Einstein_Maxwell-Boltzmann_statistics.svg/320px-Fermi-Dirac_Bose-Einstein_Maxwell-Boltzmann_statistics.svg.png)
Jego nazwa rozkładu pochodzi nazwisk fizyków Enrica Fermiego-Paula Diraca, którzy niezależnie od siebie wyprowadzili tę zależność w 1926 roku[2][3].
Zgodnie z rozkładem Fermiego-Diraca średnia liczba cząstek w niezdegenerowanym stanie energetycznym dana jest przez
gdzie:
– energia tego stanu,
– potencjał chemiczny,
– stała Boltzmanna,
– temperatura bezwzględna (w skali Kelvina).