Stanisław Leon Marek Szewalski (ur. 20 maja 1902 w Nisku, zm. 4 października 1984 w Le Chesnay) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.
 pułkownik artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 października 1984 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa), |
| Odznaczenia | |
          | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 20 maja 1902 w Nisku[1][2]. Był synem Marka Szewalskiego i bratem Roberta Szewalskiego.
U kresu I wojny światowej podczas wojny polsko-ukraińskiej uczestniczył w obronie Lwowa jako jeden z Orląt Lwowskich[1][2][3][4]. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej[2][3]. Był jednym z pierwszych wychowanków Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie[3][4][5], zostając absolwentem szkoły w 1921[6]. Został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921[7][8][9][10]. W latach 20. i 30. był oficerem 6 dywizjonu artylerii konnej we Lwowie, od 1924 w Stanisławowie[11][12][13][14]. Awansowany na stopień kapitana od 1938 pełnił funkcję kwatermistrza (II zastępca dowódcy)[3].
W chwili wybuchu II wojny światowej przebywał na kursie oficerów sztabowych w Rembertowie[3]. W okresie kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą nadwyżek 6 dak w ramach Ośrodka Zapasowego Kawalerii „Stanisławów”[15]. Walczył w SGO „Polesie” gen. Kleeberga[1]. Po przedostaniu się na Zachód służył w przy ewakuacji wojsk polskich, był kierownikiem placówki w Oranie[16], uczestniczył w ruchu oporu na terenie Algierii[2]. Był oficerem łącznikowych przy armiach alianckich[4]. Wyróżnił się w przygotowaniu lądowania wojsk alianckich w Afryce[1].
Po wojnie pozostał na emigracji[5]. Zamieszkiwał w Paryżu. Należał do Koła Lwowian[4][5]. Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika artylerii w stanie spoczynku[1][5]. Zmarł 4 października 1984 w Le Chesnay[2][4][17]. Został pochowany na Cmentarzu Les Champeaux w Montmorency[1][17]. Wraz z nim została pochowana Irena Szewalska z domu Firlej (1905–1993)[17].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[1][17] nr 11771[18]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (20 marca 1979)[19]
- Krzyż Walecznych[1]
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami[1]
- Medal Niepodległości (29 grudnia 1933)[20]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[21]
- Złota Odznaka Honorowa Koła Lwowian w Londynie[4]
- Medal Wolności (Stany Zjednoczone)
- Oficer i Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja[1], 1946)[2][22]
- Krzyż Wojenny (Francja)[2]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.