1408 – wraz z braćmi porządkuje sprawy majątkowe, do czasu podziału majątku pisze się, jak bracia, z Niewiarowa,
1410 – ożenił się z Pachną, zapewne córką wojskiego krakowskiego Jakusza Łońszcze z Kowali herbu Sulima,
1419 – od marca tego roku zaczyna występować jako Stanisław z Gorzyc; jest człowiekiem zamożnym, obejmuje klucze: gorzkowski, gorzycki, przecławski, utrzymuje odziedziczone dobra i je powiększa,
1421 – wraz z Katarzyną, wdową po bracie Mikołaju spłacił posag swej siostrze Helenie, odzyskał wieś Chrościna, którą zastawił jego ojciec,
1454 – 1456 – na prośbę Stanisława Ligęzy z Gorzyc[6] biskupi krakowscy Zbigniew Oleśnicki i Tomasz Strzępiński reorganizują parafię w Przecławiu i erygują mansjonarię. Odtąd miejsce dwóch plebanów zajęło sześciu duchownych. Jeden z nich nauczał w parafialnej szkole[7],
Cały jego majątek liczący ok. 25 wsi[9] odziedziczył jego syn Stanisław, który dziedzictwo to jeszcze powiększył, także w II poł. XV w. majątek Ligęzów należał do największych w Koronie.
był bratem Mikołaja z Niewiarowa (zm. 1419) i Jana Ligęzy z Bobrku, podczaszego i ochmistrza dworu królowej. Siostrami Stanisława były: Helena, żona Zakliki z Korzkwi i Anna, żona Floriana z Korytnicy
pierwsza wzmianka o zamku w Bobrku pochodzi z 1395 roku. Przez swoje położenie na południowo-zachodnim krańcu terytorium Rzeczypospolitej oraz z powodu przechodzących tędy szlaków handlowych na Morawy zamek posiadał duże znaczenie zarówno militarne jak i gospodarcze. Zamek znajdował się w miejscu gdzie obecnie stoi pałac wybudowany w I poł. XIX w. w stylu klasycystycznym