Loading AI tools
Stanisław Bobak (ur. 12 marca 1956 w Zubsuchem, zm. 12 listopada 2010 w Zakopanem[3]) – polski skoczek narciarski, reprezentant Polski i klubu WKS Legia Zakopane, dwukrotny olimpijczyk, zdobywca trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezonu 1979/1980.
| Data i miejsce urodzenia |
12 marca 1956 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 listopada 2010 | |||||||||||||||
| Klub | ||||||||||||||||
| Wzrost |
169 cm[1] | |||||||||||||||
| Debiut w PŚ |
30 grudnia 1979 w Oberstdorfie (101. miejsce) | |||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ |
1 stycznia 1980 w Garmisch-Partenkirchen (6. miejsce) | |||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
26 stycznia 1980 w Zakopanem | |||||||||||||||
| Rekord życiowy |
153,0 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (27 lutego 1981)[2] | |||||||||||||||
| Inne nagrody | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Stanisław Bobak należał do światowej czołówki w narciarskich skokach przełomu lat 70. i 80. W wielu konkursach walczył z Hansem-Georgiem Aschenbachem czy Arminem Koglerem o czołowe lokaty[4]. Stawał na podium zawodów z cyklu Turnieju Czterech Skoczni i zawodów Pucharu Świata. Wziął też udział w dwóch igrzyskach olimpijskich. Osiem razy zdobył mistrzostwo Polski[5]. W swojej karierze oddał ponad 10 tysięcy skoków[6].
Stanisław Bobak odbijał się szybko, wychodził z progu z podniesioną klatką piersiową, jednocześnie blokując staw skokowy i biodrowy. W czasie skoku usztywniał sylwetkę, nie lubił wiatru z tyłu[7]. Pierwsze narty Bobaka, dwurowkowe, pochodziły z wytwórni w Szaflarach. Następnie skakał na niemieckich skokówkach Poppa, a w Pucharze Świata startował na sprzęcie marki Kneissel i Elana[7]. Buty robione były w Krośnie[4].
Lata juniorskie
Pierwsze występy Bobak zanotował w kategorii juniorów młodszych[7], podobnie jak jego starszy brat, Tadeusz[4]. Pierwszym trenerem skoczka był Jan Furman. Następnie szkolili go kolejno Janusz Fortecki, Lech Nadarkiewicz i Tadeusz Kołder.
W marcu 1966, jako dziesięciolatek, wystąpił w zawodach „O Odznakę 1000-lecia” w Witowie, plasując się na przedostatnim, 33. miejscu[8]. Rok później był 29. w klasyfikacyjnym konkursie juniorów w Zakopanem[9] i 39. w juniorskich mistrzostwach tego miasta[10]. 3 stycznia 1968 był trzynasty w konkursie klasyfikacyjnym juniorów na Maleńkiej Krokwi[11]. W lutym 1968 zajął osiemnaste miejsce na mistrzostwach Polski juniorów A w Rabce[12]. W marcu brał udział w meczu pomiędzy Tatrzańskim Okręgowym Związkiem Narciarskim a klubem S.C. Motor z Niemiec Wschodnich, a w kwietniu w zawodach między Krakowem a Zakopanem[13].
W styczniu 1969 zajął miejsca 15. i 16. w rozgrywanych w Kowańcu Mistrzostwach Podokręgu Podhalańskiego w kategorii chłopców młodszych[14][15]. W konkursie z okazji XXIV rocznicy wyzwolenia Zakopanego był ósmy wśród młodzików[16]. W lutym stanął na podium Mistrzostw Juniorów Tatrzańskiego Okręgowego Związku Narciarskiego w kategorii chłopców młodszych. Po skokach na odległość 25 m, 24 m i 25 m zajął trzecie miejsce[17]. W rozegranym w marcu konkursie o tej samej randze, jednak w kategorii Junior B był 13[18]. Również w marcu, w zawodach o Puchar Przewodniczącego MKKF Zakopane w Bukowinie uplasował się na 28. pozycji[19].
W rozegranych 4 stycznia mistrzostwach TOZN w Zakopanem zajął szóste miejsce w grupie A[20]. Kilka dni później zwyciężył w kategorii chłopców młodszych, po skokach na 25,5 m i 24,5 m[21]. Natomiast w zawodach grupy B na większym obiekcie był 17[22]. 24 stycznia, w konkursie z okazji setnej rocznicy urodzin Włodzimierza Lenina zajął dwunaste miejsce[23]. Pod koniec lutego w konkursach Narciarskich Mistrzostw PZN młodzików zajął czwartą i piątą lokatę[24][25].
W wieku 16 lat zdobył mistrzostwo Polski juniorów, wziął też udział w mistrzostwach Europy[26], kiedy to w Tarvisio uplasował się na 34. miejscu[27]. 20 lutego 1972 zadebiutował w seniorskich mistrzostwach Polski, rozgrywanych w Zakopanem. Po pierwszej serii był trzeci. Drugi skok, oddany na odległość 108 m, zakończył podpórką[6].
31 grudnia 1972 w 21. Turnieju Czterech Skoczni znalazł się na 36. pozycji w Oberstdorfie[28], dzień później zajął 29. miejsce, ex aequo z Berndem Zapfem, w Garmisch-Partenkirchen[29]. W Innsbrucku i Bischofshofen uplasował się na 31. miejscu, tym samym co w końcowej klasyfikacji generalnej swojego debiutanckiego turnieju[30]. Na początku lutego 1973 w mistrzostwach Polski zajął siódme miejsce na dużej skoczni w Wiśle[31]. W marcu na mistrzostwach Europy juniorów w radzieckim Toksowie był 21[27].
Rok później zajął 82. miejsce w klasyfikacji generalnej TCS[32], plasując się na 27. miejscu w Ga-Pa[33], 64. w Innsbrucku[34] i 68. w Bischofshofen[35].
W 1974 zdobył swój pierwszy medal mistrzostw Polski seniorów, zwyciężając w zawodach na dużej skoczni[5]. Oddał skoki na 97 m i 107 m. Natomiast na normalnym obiekcie był czwarty, tracąc 2,4 pkt do brązowego medalu[36]. Wziął udział w seniorskich mistrzostwach świata 1974 w Falun[37]. 16 lutego rozegrano konkurs na normalnej skoczni. Po skokach na 75,5 m i 73 m uplasował się na 45. miejscu. Tydzień później na dużej skoczni uzyskał odległości 87,5 m i 81 m, a sklasyfikowano go na 32. miejscu. Na mistrzostwach Europy juniorów w Autrans był szesnasty[27]. Pod koniec kwietnia Bobak wziął udział w trzech silnie obsadzonych konkursach na obiekcie Paula Asserleitnera w Bischofshofen, za każdym razem kończąc rywalizację w czołówce[38].
1974/1975
Podczas inauguracji 23. Turnieju Czterech Skoczni polski skoczek zajął drugie miejsce w Oberstdorfie, po oddaniu skoków na 96 m i 95 m[39]. W Ga-Pa uplasował się na 18. pozycji[40]. W Innsbrucku dwukrotnie skoczył na odległość 96 m i zajął szóste miejsce[41]. Po tym konkursie Polak zajmował w klasyfikacji TCS czwarte miejsce ze stratą 4,6 pkt. do trzeciego Rainera Schmidta. W Bischofshofen w jednym ze skoków treningowych uzyskał 107 metrów z upadkiem przy lądowaniu (rekord skoczni wynosił wtedy 106 m)[38]. Po pierwszej serii konkursowej Polak zbliżył się do niemieckiego zawodnika na dystans 1,1 pkt. (skoczyli odpowiednio 90,5 m oraz 87 m). W finale Bobak wylądował na 108 metrze skoczni, co było zdecydowanie najdłuższą odległością dnia i pozwoliłoby mu wygrać konkurs – skok był jednak za długi, w związku z tym lądował poza strefą bezpieczeństwa i wyraźnie podparł próbę[26]. Sklasyfikowano go przez to ostatecznie dopiero na 22. miejscu, Schmidt po przewróceniu się przy lądowaniu na 105 m był 30. W klasyfikacji generalnej Bobak znalazł się na piątej pozycji.
9 lutego 1975 podczas konkursu MP na Wielkiej Krokwi skoczył w pierwszej serii 108,5, a w drugiej pobił rekord obiektu, lądując na 115,5 m, dzięki czemu został mistrzem Polski[42]. Na skoczni normalnej zdobył srebrny medal, po skokach na 80 m i 79,5 m[43].
Wcześniej Bobak zwyciężył w styczniowych zawodach Pucharu Beskidów[6] na skoczni w Wiśle. W jednej z serii uzyskał 99 m, bijąc o sześć metrów dotychczasowy rekord obiektu Rudolfa Höhnla. Prezentowana przez skoczka z Zębu odwaga podczas dalekich skoków była u obserwatorów powodem podziwu, ale i zaniepokojenia, przypominano historię słynącego z brawury Zdzisława Hryniewieckiego, którego karierę zakończył tragiczny upadek[38]. Podczas Zimowej Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych 1975 w Kawgołewie skoczek zdobył brązowy medal, po skoku na 70 m. Miał możliwość zaprezentowania się na niej, ponieważ był żołnierzem kraju socjalistycznego (ze stopniem podoficera sł. st.)[44].
1975/1976
14 września Bobak wystąpił w igelitowych zawodach Grand Prix Frenštátu pod Radhoštěm. Zajął w nich czwarte miejsce[27] Polak zajął 6. miejsce w klasyfikacji 24. Turnieju Czterech Skoczni. Ulokował się na 5. lokacie w Oberstdorfie, 22. w Garmisch-Partenkirchen i 15. w Innsbrucku[45]. Natomiast w Bischofshofen stanął na drugim stopniu podium, skacząc na odległość 97,5 m i 100,5 m[27].
7 lutego 1976 uplasował się na 28. pozycji w konkursie na skoczni normalnej podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku[1], po skokach na 74 m i 75 m[46]. Zawody na skoczni dużej zakończył na 37. lokacie[1] ze skokami na odległość 81 m oraz 81,5 m[47]. Bobak na olimpiadzie nie posiadał nowych kombinezonów, zmieniających opór powietrza, z których korzystali wówczas Austriacy[45].
W dniach 20–21 lutego wystąpił na mistrzostwach Polski w Zakopanem. Na normalnej skoczni uzyskał swój trzeci złoty medal, osiągając 79 m i 75,5 m. Na większym obiekcie oddał próby na odległość 103,5 m i 102,5 m i został wicemistrzem[48].
1976–1979
12 września 1976 Bobak ponownie wystartował w Grand Prix Frenštátu, tym razem zajmując 32. miejsce[27]. W 1977 doznał kontuzji łąkotki[44], startował jednak nadal. 25. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej[49]. W Oberstdorfie zajął 11. miejsce[50], w Ga-Pa 28[51]. W Innsbrucku skoczył 85 m w pierwszej serii i 92,5 m w drugiej, zajmując 13. pozycję[52]. W Bischofshofen był 29[53]. Na lutowych Mistrzostwach Polski 1977 zdobył srebro na skoczni normalnej w Szczyrku, przegrywając z Januszem Walusiem o 1,9 pkt, oraz złoto na skoczni dużej w Wiśle[54].
W kolejnej edycji zawodów we Frenštácie ponownie uplasował się na czwartym miejscu. Bobak wystąpił na Mistrzostwach Świata 1978 w Lahti. Na normalnym obiekcie dwukrotnie osiągnął 79. metr i zajął 22. miejsce. Na dużym natomiast uplasował się o jedną lokatę niżej, z odległościami 102 m i 99 m[27]. W marcu na Mistrzostwach Polski 1978 w Zakopanem zdobył złoto na Średniej Krokwi po dwóch skokach na 79,5 m, natomiast na większym obiekcie był szósty[55], po raz pierwszy od czterech lat kończąc konkurs MP bez medalu.
W 27. Turnieju Czterech Skoczni na przełomie 1978 i 1979 zajął 19. miejsce w Oberstdorfie, 10. w Ga-Pa, 27. w Innsbrucku i 22. w Bischofshofen. W klasyfikacji generalnej był 21. W lutym 1979 odbyła się próba przedolimpijska w Lake Placid. Na normalnym obiekcie Bobak uzyskał 83 m i 81,5 m i zajął szóste miejsce. Na dużej skoczni był dwunasty, po skokach na 104 m i 103,5 m[27]. Został powołany do marcowych MŚ w Lotach 1979 w jugosłowiańskiej Planicy. Po pierwszym dniu zawodów był czternasty. Ostatecznie zakończył konkurs na 21. miejscu. Kilka dni później odbyły się zawody o Puchar Tatr w Szczyrbskim Jeziorze. Był tam siódmy i dziesiąty. Na przełomie marca i kwietnia rozegrano zawody we wschodnioniemieckim Oberwiesenthal – uzyskał tam dziewiątą i siódmą lokatę[27]. Na zakopiańskich Mistrzostwach Polski 1979 zdobył złoto na normalnej skoczni, z przewagą ponad 17 pkt nad Stanisławem Kawulokiem (jako jedyny w czołówce pokonał granicę 80. metra). Na dużej skoczni przegrał jedynie z Piotrem Fijasem[56].
Na Zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych 1979 w Zakopanem zdobył srebrny medal na normalnej skoczni i brązowy na dużej[44].
1979/1980
W sezonie 1979/1980 odbyła się pierwsza edycja Pucharu Świata. Bobak rozpoczął ją od udziału w TCS – w Oberstdorfie znalazł się poza pierwszą setką[57]. W Ga-Pa był szósty po oddaniu skoków na 95 m i 96 m[58], w Innsbrucku skoczył 99 m i 93,5 m, za co sklasyfikowano go na 20. pozycji[59], a w Bischofshofen uplasował się na 13. miejscu, dzięki skokom na 93,5 m i 94 m[60]. Po Turnieju Bobak triumfował w czechosłowackim Turnieju Bohemii[44].
26 stycznia 1980 na Średniej Krokwi w Zakopanem wygrał swój pierwszy i jedyny konkurs Pucharu Świata. Skoczył wówczas 81,5 m i 82 m[61]. Konkurs odbywał się w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych. Padał mocny śnieg, a serie kilkakrotnie przerywano i powtarzano[62] (w pierwotnym konkursie, który został anulowany, zajął trzecie miejsce[63]). Dzień później także stanął na podium, na Wielkiej Krokwi zajmując 2. miejsce, za swoim zespołowym kolegą Piotrem Fijasem – tym razem skakał na odległość 114,5 m i 110 m. 9 lutego we francuskim Saint-Nizier zajął trzecie miejsce, po skokach na 96 m i 101 m. Następnego dnia był dziesiąty[27]. Za swoje sukcesy nie otrzymał nagrody finansowej, mimo przesłania jej przez FIS do Polskiego Związku Narciarskiego[64].
Podczas mistrzostw Polski Bobak na normalnej skoczni w Szczyrku zdobył srebrny medal, przegrywając z Fijasem po skokach na 77,5 m i 84,5 m, natomiast na dużym obiekcie w Wiśle zdobył swój pierwszy brązowy medal tej imprezy[5][56].
W konkursie na normalnej skoczni na igrzyskach w Lake Placid w pierwszej serii Bobak skoczył 86 m i zajmował 4. miejsce. W drugiej miał szansę na medal, jednak wylądował na 82 m i zajął ostatecznie 10. miejsce[2][1]. Do srebrnego medalu zabrakło mu 7 punktów[4]. Na dużej skoczni znalazł się na 22. pozycji[1], skacząc 104 m i 97 m.
Po powrocie z Igrzysk po raz kolejny stanął na podium Pucharu Świata, tym razem na średnim stopniu, po zawodach lotów w norweskim Vikersund. W czterech seriach uzyskał kolejno: 140 m, 142 m, 148 m i 116 m[27]. W fińskim Lahti zajął szóste miejsce na normalnej skoczni z odległościami 82,5 m i 83 m i ósme na dużej, w jedynej serii uzyskując 106 m. W szwedzkim Falun był czternasty, a w Oslo siódmy[57]. Ostatnie starty w pierwszej edycji PŚ zanotował w Szczyrbskim Jeziorze. Był tam 14. i 20[27]. W ostatecznej klasyfikacji inauguracyjnego sezonu stanął na najniższym stopniu podium[65].
1980/1981
We wrześniu 1980 Bobak zajął 20. miejsce w Grand Prix Frenštátu.
W tym sezonie Bobak zmagający się z coraz silniejszymi bólami kręgosłupa, utrudniającymi przyjmowanie na rozbiegu pozycji najazdowej zajął 52. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Udział w nim rozpoczął od 15. miejsca w Oberstdorfie[65]. W pozostałych konkursach 29. Turnieju Czterech Skoczni nie punktował – w Ga-Pa uplasował się na 16. miejscu, w Innsbrucku na 37., a w Bischofshofen na 43. W klasyfikacji generalnej zawodów zajął 21. miejsce[66]. W kolejnym konkursie z cyklu PŚ, w Harrachovie, był szesnasty. W Libercu sklasyfikowano go dwa miejsca wyżej[27]. Oba czeskie konkursy rozgrywano w ramach Turnieju Bohemii[67]. Tydzień później wystartował w dwóch konkursach Pucharu Europy – w Chamonix i Le Brassaus, zwyciężając obydwa[27]. W konkursie PŚ w Sankt Moritz był 24., a w Gstaad uplasował się o jedną pozycję wyżej. W Engelbergu natomiast jedyny raz w tamtym sezonie dostał się do pierwszej dziesiątki zawodów (był ósmy, po skokach na 109 m i 110,5 m[27]).
Na mistrzostwach świata w lotach zajął 18. miejsce, uzyskując na Heini-Klopfer-Skiflugschanze odległość 153 metrów, co było jego rekordem osobistym[2]. Nie punktował w następnych konkursach Pucharu Świata – zajął 20. i 24. miejsce w Lahti oraz 26. w Falun. Kolejne punkty zdobył w końcówce sezonu – został sklasyfikowany na piętnastej pozycji w Oslo i na dwudziestej oraz trzynastej w Planicy[27][57]. W klasyfikacji generalnej był 52[65]. Na Zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych w 1981 w Borowiczach zdobył brązowy medal[44]. Na swoich ostatnich Mistrzostwach Polski w 1981 odzyskał tytuł mistrzowski na obu skoczniach[5].
Po zakończeniu kariery
Po sezonie 1980/81 zakończył karierę sportową. Na skutek intensywnych treningów wybił sobie czwarty i piąty kręg, dodatkowo cierpiał na ucisk lędźwiowego odcinka kręgosłupa, co powodowało promieniujący ból na odcinku całej nogi. Leczono go w Piekarach Śląskich, ale nie wykonano na nim operacji, gdyż była zbyt ryzykowna[68]. Skoczkiem zainteresowała się fundacja Gloria Victis; w 1983 zorganizowano w Nowym Targu mecz, z którego dochody przekazano Bobakowi. Później zamieszkał w Zębie razem z żoną Stanisławą i dziećmi: Haliną, Małgorzatą i Andrzejem (również skoczkiem narciarskim)[69]. Renta Bobaka wynosiła 500 zł, więc w 2005 wyjechał w celach zarobkowych do Francji, gdzie zachorował ciężko. 11 czerwca przeszedł operację, następnie przez kilka dni był nieprzytomny, po czym został przewieziony do Polski, gdzie trafił do szpitala w Zakopanem, a następnie na Oddział Kliniczny Żywienia i Chirurgii w Warszawie. Nie mógł jeść, leżał podłączony do kroplówki, prawdopodobnie cierpiał na wielopoziomową niedrożność jelit lub niedokrwienie jelit[68]. Po długiej chorobie zmarł 12 listopada 2010 w szpitalu w Zakopanem. Pochowano go na cmentarzu w jego rodzinnym Zębie[4]. Na pogrzeb przyszło kilkaset osób[70].
Odszedł jeden z najwybitniejszych polskich skoczków narciarskich, wielki talent, dobry człowiek. Byłem z nim w grupie i mogę śmiało mówić, że dobrze go znałem. Spędziliśmy przecież razem pół życia. W sporcie się nie poddawał, chorobie, niestety, musiał się poddać.
Indywidualnie
1976  Innsbruck/Seefeld |
– | 28. miejsce (K-70), 37. miejsce (K-90) |
1980  Lake Placid |
– | 10. miejsce (K-70), 22. miejsce (K-90) |
Starty S. Bobaka na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 28. | 7 lutego | 1976 | Seefeld |
Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-84 | indywid. | 74,0 m | 75,0 m | 211,0 pkt | 41,0 pkt | Hans-Georg Aschenbach |
| 37. | 15 lutego | 1976 | Innsbruck |
Bergisel | K-104 | indywid. | 81,0 m | 81,5 m | 168 pkt | 66,8 pkt | Karl Schnabl |
| 10. | 17 lutego | 1980 | Lake Placid |
MacKenzie Intervale | K-86 | indywid. | 86,0 m | 82,0 m | 242,2 pkt | 22,1 pkt | Toni Innauer |
| 22. | 23 lutego | 1980 | Lake Placid |
MacKenzie Intervale | K-114 | indywid. | 104,0 m | 97,0 m | 214,8 pkt | 56,2 pkt | Jouko Törmänen |
Indywidualnie
1974  Falun |
– | 45. miejsce (K-70), 32. miejsce (K-90) |
1978  Lahti |
– | 22. miejsce (K-70), 23. miejsce (K-90) |
Indywidualnie
1979  Planica |
– | 22. miejsce |
1981  Oberstdorf |
– | 18. miejsce |
Indywidualnie
1972  Tarvisio |
– | 34. miejsce |
1973  Toksowo |
– | 21. miejsce |
1974  Autrans |
– | 16. miejsce |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 26 stycznia | 1980 |  Zakopane |
Średnia Krokiew | K-82 | 81,5 m | 82,0 m | 260,7 pkt |
Miejsca na podium
| Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | razem |
| 1979/1980 | 1 | 2 | 1 | 4 |
| 1980/1981 | – | – | – | – |
| suma | 1 | 2 | 1 | 4 |
Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 26 stycznia | 1980 | Zakopane |
Średnia Krokiew | K-82 | 81,5 m | 82,0 m | – | – | 260,7 pkt | 1. | – | |
| 2. | 27 stycznia | 1980 | Zakopane |
Wielka Krokiew | K-115 | 114,5 m | 110,0 m | – | – | 254,3 pkt | 2. | 0,3 pkt | Piotr Fijas |
| 3. | 9 lutego | 1980 | Saint-Nizier |
Dauphine | K-112 | 96,0 m | 101,0 m | – | – | 216,5 pkt | 3. | 5,7 pkt | Piotr Fijas |
| 4. | 29 lutego – 2 marca | 1980 |  Vikersund |
Vikersundbakken | K-155 | 140,0 m | 142,0 m | 148,0 m | 116,0 m | 737,5 pkt | 2. | 15,5 pkt | Per Bergerud |
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata
| Sezon 1979/1980 | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
 |
|
 |
|
.svg){kind=small} |
|
 |
|
.svg){kind=small} |
|
 |
|
 |
|
|
 |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
punkty | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| - | 101 | 6 | 20 | 13 | - | - | - | - | 1 | 2 | 3 | 10 | - | - | - | 2 | 6 | 8 | 14 | 7 | - | - | 14 | 20 | 130 | ||||
| Sezon 1980/1981 | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
punkty | |||||
| 15 | 16 | 37 | 43 | 16 | 14 | 24 | 23 | 8 | - | - | - | - | - | - | - | - | 20 | 24 | 26 | 15 | - | 20 | 13 | 15 | |||||
| Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||
| 1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15
- – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15. | |||||||||||||||||||||||||||||
Turniej Czterech Skoczni
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach TCS
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 29 grudnia | 1974 | Oberstdorf |
Schattenbergschanze | K-90 | 96,0 m | 95,0 | 210,9 pkt | 2. | 6,5 pkt | Willi Pürstl |
| 2. | 6 stycznia | 1976 | Bischofshofen |
Paul-Ausserleitner-Schanze | K-90 | 97,5 m | 100,5 m | 225,5 pkt | 2. | 10,7 pkt | Toni Innauer |
Miejsca w poszczególnych konkursach TCS
| 21. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
| |
|---|---|---|---|---|
| 36 | 29 | 31 | 31 | |
| 22. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
| |
| – | 27 | 64 | 68 | |
| 23. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
| |
| 2 | 18 | 6 | 18 | |
| 24. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
| |
| 5 | 22 | 15 | 2 | |
| 25. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
| |
| 11 | 28 | 13 | 29 | |
| 27. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
| |
| 19 | 10 | 27 | 22 | |
| 28. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
| |
| 101 | 6 | 20 | 13 | |
| 29. Turniej Czterech Skoczni | ||||
|
|
|
| |
| 15 | 16 | 37 | 43 | |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 1980/1981 | ? |
Zwycięstwa w konkursach Pucharu Europy
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 16 stycznia | 1981 | Chamonix |
Tremplin aux Bossons | K-95 | 93,5 m | 90,5 m | 249,8 pkt |
| 2. | 18 stycznia | 1981 |  Le Brassus |
Tremplin de la Chirurgienne | K-104 | 96 m | 103 m | 243,5 pkt |
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy
| Sezon 1980/1981 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
punkty | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| - | - | - | - | 1 | 1 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 50 | ||||||||||||||||||||||||
| 1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15
- – zawodnik nie wystartował lub brak danych | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- Mistrz Polski juniorów[26]
Mistrzostwa Polski seniorów
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Rozmiar | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ?[uwaga 1] | 20 lutego | 1972 | Zakopane | Wielka Krokiew | duża | ? | 108,0 m[uwaga 2] | ? | ? | Wojciech Fortuna |
| 7. | 4 lutego | 1973 | Wisła | Malinka | duża | 75,5 m | 81,0 m | 188,9 pkt | 25,0 pkt | Czesław Janik |
| 4. | 31 stycznia | 1974 | Zakopane | Średnia Krokiew | normalna | 76,0 m | 75,5 m | 237,1 pkt | 15,4 pkt | Adam Krzysztofiak |
1. |
3 lutego | 1974 | Zakopane | Wielka Krokiew | duża | 97,0 m | 107,0 m | 223,1 pkt | – | |
2. |
5 lutego | 1975 | Szczyrk | Skalite | normalna | 80,0 m | 79,5 m | 233,6 pkt | 6,7 pkt | Adam Krzysztofiak |
| 1. |
8 lutego | 1975 | Zakopane | Wielka Krokiew | duża | 108,0 m | 115,5 m | 259,1 pkt | – | |
| 1. |
20 lutego | 1976 | Zakopane | Średnia Krokiew | normalna | 79,0 m | 75,5 m | 235,8 pkt | – | |
| 2. |
21 lutego | 1976 | Zakopane | Wielka Krokiew | duża | 103,5 m | 102,5 m | 225,9 pkt | 7,4 pkt | Marek Pach |
| 2. |
3 lutego | 1977 | Szczyrk | Skalite | normalna | 77,0 m | 80,5 m | 232,4 pkt | 1,9 pkt | Janusz Waluś |
| 1. |
5 lutego | 1977 | Wisła | Malinka | duża | 96,0 m | 90,5 m | 242,9 pkt | – | |
| 1. |
3 marca | 1978 | Zakopane | Średnia Krokiew | normalna | 79,5 m | 79,5 m | 249,5 pkt | – | |
| 6. | 4 marca | 1978 | Zakopane | Średnia Krokiew | normalna | 99,5 m | 97,0 m | 208,6 pkt | 34,9 pkt | Kazimierz Długopolski |
| 1. |
24 stycznia | 1979 | Zakopane | Średnia Krokiew | normalna | 81,5 m | 80,5 m | 258,8 pkt | – | |
| 2. |
6 marca | 1979 | Zakopane | Wielka Krokiew | duża | 105,0 m | 106,0 m | 238,9 pkt | 17,7 pkt | Piotr Fijas |
| 2. |
2 lutego | 1980 | Szczyrk | Skalite | normalna | 77,5 m | 84,5 m | 235,6 pkt | 9,0 pkt | Piotr Fijas |
3. |
3 lutego | 1980 | Wisła | Malinka | duża | 90,0 m | 86,0 m | 221,3 pkt | 8,6 pkt | Stanisław Pawlusiak |
| 1. |
7 lutego | 1981 | Zakopane | Średnia Krokiew | normalna | 78,5 m | 78,5 m | 245,2 pkt | – | |
| 1. |
8 lutego | 1981 | Zakopane | Wielka Krokiew | normalna | 110,5 m | 107,5 m | 244,7 pkt | – | |
- Zimowa Spartakiada 1975 w Kawgołowie – brązowy medal
- Zimowa Spartakiada 1979 w Zakopanem – srebrny medal i brązowy medal
- Turniej Bohemii 1980 – złoty medal
- Zimowa Spartakiada 1981 w Borowiczach – brązowy medal[44]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
