Stanica (budowla)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stanica – dawna budowla obronna, odpowiednio obwarowana, pełniąca funkcję koszarów dla niewielkich oddziałów wojskowych wykonujących zadania o charakterze strażniczym[1]. Stanica zwykle miała formę obszernego drewnianego budynku mieszkalnego otoczonego palisadą, stojącego pośrodku rozległego dziedzińca ze stajniami.
Zobacz też: inne znaczenia słowa „stanica”. |