Spokojna rewolucja
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Spokojna rewolucja (fr. révolution tranquille) – okres w historii Quebecu, czas rządów Liberalnej Partii Quebecu w latach 1960–1966.
W 1959 zmarł Maurice Duplessis, premier Quebecu i wieloletni szef Union Nationale. Data ta uchodzi za symboliczny koniec okresu tzw. wielkich ciemności (grande noirceur) w dziejach Quebecu, czyli dominacji w życiu politycznym i obyczajowym konserwatywnego stylu oraz utraty wpływów Kościoła katolickiego[1]. Następca Duplessisa, Paul Sauvé, zmarł na początku 1960. Kolejnym szefem Union Nationale został Antoine Barrette. Do wyborów w 1960 ugrupowanie to przystąpiło wewnętrznie podzielone.
Tymczasem liberałowie w wyborach w 1952 zdobyli 23 mandaty, a w 1956 – 19. Przed wyborami w 1960 Partia Liberalna przeszła wewnętrzne reformy. Zmianie uległ też program partii. Liberałów popierało czasopisma „Le Devoir”. W kampanii wyborczej Partia Liberalna, kierowana przez Jeana Lesage’a, używała takich haseł jak „Czas na zmiany”, „Panami u siebie” i „Równość albo niepodległość”.
W wyborach w 1960 liberałowie zdobyli 51,3% głosów i 51 miejsc w parlamencie, a Union Nationale 46,6% głosów i 43 miejsca w parlamencie. W przedterminowych wyborach w 1962 liberałowie wzmocnili swoją pozycję, zdobywając 63 mandaty.
Najważniejszymi punktami ideologii spokojnej rewolucji były „zmiana roli państwa-rządu w kreowaniu życia Québécois; troska o quebecką rodzinę; wzmacniania pozycji języka francuskiego”[2].
Liberałowie doprowadzili do laicyzacji życia prowincji. Państwo przejęło z rąk Kościoła kontrolę nad szkolnictwem podstawowym i średnim, opieką zdrowotną oraz opieką społeczną. W efekcie rozrosła się administracja państwowa – powstało 27 nowych jednostek administracyjnych i o 53% wzrosła liczba zatrudnionych w służbie cywilnej. Na wydatki w szkolnictwie, służbie zdrowia i opiece społecznej liberałowie wydali prawie 70% budżetu[3].