Spiska Igła
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Spiska Igła (słow. Spišská ihla) – wybitna turniczka znajdująca się pomiędzy Spiską Grzędą a Juhaską Turnią w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Juhaskiej Turni oddzielona jest Juhaską Przełączką, a od niższego wierzchołka Spiskiej Grzędy oddziela ją siodło Spiskiej Szczerbiny[1]. Jej północne stoki opadają do Doliny Dzikiej, natomiast południowe do Doliny Pięciu Stawów Spiskich[2].
Spiska Igła (drugie wzniesienie od lewej) | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Pierwsze wejście |
25 lipca 1907 r. |
49°11′56″N 20°12′08″E |
Spiska Igła jest charakterystyczną iglicą skalną o zaostrzonej kopule szczytowej. Pomiędzy nią a niższym wierzchołkiem Spiskiej Grzędy znajduje się jeszcze mało wybitna i nienazwana turniczka. Na wierzchołek Spiskiej Igły nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest dostępna jedynie dla taterników. Pierwszego wejścia na wierzchołek Spiskiej Igły dokonali Zygmunt Klemensiewicz i Aleksander Znamięcki, a było to 25 lipca 1907 r.[1]