Socjonika
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Socjonika (słowo powstałe z połączenia ang. society „społeczeństwo” i bionics „bionika”) – teoria międzyludzkich stosunków psychologicznych, rozumianych jako wymiana informacji i działań.
U jej podstaw leży przede wszystkim model funkcjonowania psychiki (zwany modelem A od nazwiska litewskiej socjolog Aušry Augustinavičiūtė – twórczyni socjoniki). Socjoniczna koncepcja działania psychiki to połączenie koncepcji przedstawionych w Typach psychologicznych Carla Gustava Junga, freudowskiej teorii świadomości, przedświadomości i nieświadomości, oraz hipotezy metabolizmu energetyczno-informacyjnego Antoniego Kępińskiego[1]. Z przyjętego modelu psychiki wynika socjoniczna klasyfikacja typów psychologicznych oraz teoria relacji między nimi[2]. Teoria powstała w latach 70. XX wieku.
Kluczowym pojęciem socjoniki jest typ informacyjnego metabolizmu (socjotyp). Jest to sposób wymiany informacji pomiędzy człowiekiem i jego otoczeniem. Jest on niezmienny, uwarunkowany genetycznie. Charakteryzuje się on specyficznym układem 8 funkcji psychicznych wzorowanych na Jungowskich, jednak zmienionych przez Augustinavičiūtė. Nazewnictwo podstawowych dychotomii jest podobne jak u Junga – wyróżnia się więc opozycje:
- ekstratyczno-introtyczną[uwaga 1]
- intuicyjno-sensoryczną
- logiczno-etyczną
- racjonalistyczno-irracjonalistyczną
W 1991 założono w Kijowie Międzynarodowy Instytut Socjoniki[3].