Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy – działająca na przełomie XIX i XX wieku polska marksistowska partia polityczna. Początkowo nosiła nazwę Socjaldemokracja Królestwa Polskiego a od 1900 roku po poszerzeniu działalności na Wileńszczyznę - Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy[2]. Od kwietnia 1906 roku była autonomiczną sekcją Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji[3], zachowała jednak samodzielność ideologiczną i organizacyjną[4].
Państwo | |
---|---|
Skrót |
SDKPiL |
Lider | |
Data założenia |
1893 (SDKP), 1899 (SDKPiL) |
Data rozwiązania |
1918 |
Ideologia polityczna | |
Poglądy gospodarcze | |
Liczba członków |
40 tys. (1906)[1] |
Członkostwo międzynarodowe |
Partia powstała w 1893 (jako Socjaldemokracja Królestwa Polskiego) wskutek sprzeciwu części działaczy Związku Robotników Polskich i II Proletariatu wobec postanowień zjazdu paryskiego w wyniku którego utworzono Polską Partię Socjalistyczną. Organizacja ta dążyła do wybuchu internacjonalistycznej rewolucji robotniczej, obalenia ustroju kapitalistycznego, likwidacji państw narodowych oraz wprowadzenia rządów proletariatu. Niechętnie lub wrogo odnosiła się do dążeń niepodległościowych oraz do współpracy z organizacjami chłopskimi.
W grudniu 1918 część działaczy SDKPiL i PPS-Lewicy utworzyła Komunistyczną Partię Polski (do 1925 pod nazwą Komunistyczna Partia Robotnicza Polski).