Smalta, błękit królewski[uwaga 1] – substancja barwiąca koloru szafirowego[1]. Stosowana jako barwnik do barwienia szkła, produkcji emalii oraz farb stosowanych na szkło lub porcelanę[1]. Znana była już w starożytnym Egipcie. Smalta była niegdyś powszechnie stosowana również jako pigment do farb artystycznych, pomimo niezbyt intensywnego koloru i słabego krycia (np. czasy oświecenia). Wyparta została po odkryciu metod produkcji syntetycznej ultramaryny[potrzebny przypis].
Smaltę zaczęto produkować na skalę przemysłową w Saksonii w XVI wieku[1].
Chemicznie smalta to krzemian kobaltu potasu[1]. Pozyskiwana jest ze smaltynu[2]. Jako substancja barwiąca występuje w postaci zmielonego proszku. Jest substancją bardzo odporną zarówno na światło, jak i chemicznie. Nie utlenia się, nie reaguje z innymi substancjami barwiącymi ani składnikami podłoża. Odporna na kwasy i zasady[potrzebny przypis].
Uwagi
- Zwyczajowo smaltą nazywany był także pewien rodzaj szkła barwnego produkowanego w Wenecji[potrzebny przypis].
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
