![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/50/%25D0%25A1%25D0%25BB%25D1%258E%25D0%25B4%25D1%258F%25D0%25BD%25D0%25BA%25D0%25B0_%25D1%2581_%25D1%258E%25D0%25B3%25D0%25BE-%25D0%25B2%25D0%25BE%25D1%2581%25D1%2582%25D0%25BE%25D0%25BA%25D0%25B0.jpg/640px-%25D0%25A1%25D0%25BB%25D1%258E%25D0%25B4%25D1%258F%25D0%25BD%25D0%25BA%25D0%25B0_%25D1%2581_%25D1%258E%25D0%25B3%25D0%25BE-%25D0%25B2%25D0%25BE%25D1%2581%25D1%2582%25D0%25BE%25D0%25BA%25D0%25B0.jpg&w=640&q=50)
Sludianka
miasto w Rosji / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sludianka (ros. Слюдянка) – ośrodek rejonu sludiańskiego obwodu irkuckiego Rosji, na zachodnim krańcu jeziora Bajkału, u stóp gór Chamar-Daban.
![]() | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | |||
Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy |
+7 (39 544) | ||
Kod pocztowy |
665903 | ||
Tablice rejestracyjne |
38, 85, 138 | ||
![]() | |||
| |||
Strona internetowa |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/62/Slyudyanka_station.jpg/640px-Slyudyanka_station.jpg)
Nazwa miejscowości pochodzi od rosyjskiej nazwy miki (ros. слюда), która występuje w miejscowych skałach i była w przeszłości wydobywana.
Miasto zostało założone w 1905 r., a prawa miejskie otrzymało w 1936 r.
W pobliskiej wsi Kułtuk 24 czerwca 1866 wybuchło nieudane powstanie zabajkalskie przeprowadzone przez polskich zesłańców. Walki toczyły się także w okolicach Sludianki. W osadzie, pod koniec XIX wieku powstał polski kościół katolicki, zniszczony w czasie ZSRR. Zachował się z niego granitowy krzyż przechowywany w muzeum Zigałowa.
W przeszłości działała tu podziemna kopalnia apatytu i flogopitu, zamknięta w latach 60. XX wieku. Wydobywane tu apatyty miały zastosowanie głównie w przemyśle, ale także miały na tyle dobrą jakość, że było to jedyne w Rosji stanowisko apatytów wykorzystywanych w jubilerstwie. Obecnie czynne są dwa kamieniołomy białego prekambryjskiego marmuru wykorzystywanego w produkcji cementu, a także jako kamień ozdobny i budowlany. Działa też zakład przetwórstwa rybnego.
Sludianka jest też stacją kolejową kolei transsyberyjskiej (budynek stacji zbudowany jest z litych bloków marmuru). Zlokalizowana jest tam także przystań nad Bajkałem.
Jest to także miejscowość turystyczna. Ze względu na połączenie kolejowe, autobusowe i samochodowe z Irkuckiem i wschodnią częścią rejonu jest ona bazą wypadową w góry Chamar-Daban, m.in. na Szczyt Czerskiego (2090 m n.p.m.).
Miejscowość jest także odwiedzana przez poszukiwaczy minerałów, ze względu na występujące tu apaty, miki, spinele szlachetne, diopsydy wydobywane nielegalnie z podziemnych wyrobisk zamkniętej kopalni oraz legalnie z kamieniołomów.
W Sludiance znajduje się prywatne Muzeum Mineralogiczne W. A. Zigałowa (Samacwiety Bajkała), specjalizujące się w gromadzeniu minerałów (zebrano tam ponad 3000 rodzajów minerałów)[2].
W miejscowości tej znajduje się również stacja końcowa zabytkowej linii kolejowej Bajkał - Sludianka.