Skufia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Skufia (zwana też skufiya albo skoufos) – strój liturgiczny noszony przez mnichów ortodoksyjnych (prawosławnych) oraz katolickich mnichów wschodnich (w tym przypadku jest czarny[1]) albo przyznany duchownemu jako znak honoru (w tym przypadku jest zwykle czerwona albo purpurowa).
Jest to miękka, aksamitna, szpiczasta czapka (rosyjski styl[2]), ewentualnie płaski i splisowany (grecki styl[3]), albo płaski z podniesionymi krawędziami (rumuński styl[4]).
Mnisi klasztorni otrzymują skufię, gdy stają się nowicjuszami albo gdy są tonsurowani. Postrzyżony mnich lub postrzyżona zakonnica do czasu wielkiej schimy[5]nosi skufię haftowaną modlitwami, krzyżami i symbolami serafinów.
Wyżsi biskupi (tacy jak arcybiskupi i metropolici) czasami na nieformalne okazje noszą czarne albo purpurowe skufie z małymi ozdobami, klejnotami lub krzyżem. Zakonnice czasami noszą skufię na zakonny welon. Mnisi noszą skufię (bez zasłony) w sytuacjach nieoficjalnych, natomiast kłobuk, kukol, kamiławka zarezerwowane są dla czynności oficjalnych i liturgicznych.