![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/Sidneyia.jpg/640px-Sidneyia.jpg&w=640&q=50)
Sidneyia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sidneyia – monogatunkowy rodzaj środkowokambryjskiego drapieżnego stawonoga znanego z łupków z Burgess.
Sidneyia | |||
Walcott, 1911 | |||
![]() | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada |
Merostomoidea | ||
Rząd |
Limulavida | ||
Rodzaj |
Sidneyia | ||
Gatunki | |||
| |||
|
Było to zwierzę stosunkowo duże, osiągające długość 5–13 cm. Jego ciało otoczone było cylindrycznym egzoszkieletem. Spośród przedstawicieli fauny łupków z Burgess Sidneyia była – obok Anomalocaris – jednym z największych drapieżników. Żyła przy dnie i polowała na małżoraczki, mięczaki, skorupiaki, a także na chronione twardym pancerzem trylobity, czego dowodzi skamieniała zawartość wnętrzności. Sidneyia jest najstarszym znanym zwierzęciem mogącym być przodkiem staroraków, jednak budowa ciała i brak szczękoczułków odróżnia ją od przedstawicieli tej grupy[1].
Sidneyia została odkryta pierwszego dnia wyprawy w Góry Skaliste prowadzonej przez Charlesa Walcotta. Jedyny gatunek rodzaju, Sidneyia inexpectans, został nazwany przez Walcotta na cześć jego starszego syna Sidneya, który pomógł mu odnaleźć i wydobyć okaz. Nazwa gatunku oznacza „odkrycie Sidneya”[2].