Siatka Ledóchowskiego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Siatka Ledóchowskiego[uwaga 1] – metalowa siatka powstała z arkusza blachy, w którym wykonuje się równoległe nacięcia odpowiednio przesunięte między sobą. Po nacięciu arkusza rozciąga się taki ponacinany arkusz prostopadle do linii nacięć. Tworzy się w ten sposób siatkę o romboidalnych oczkach i monolitycznej konstrukcji bez jakichkolwiek styków czy ruchomych połączeń.
Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Powszechnie stosowana w budownictwie jako materiał podkładowy do tynków i elementów stropowych. Bardzo często wykorzystywana jako element anten ścianowych lub reflektorowych z uwagi na doskonałe ekranowanie przy niewielkim ciężarze i nieznacznemu oporowi na wietrze. Także stosowana jako element ekranujący ściany stropy i podłogi przed przenikaniem promieniowania elektromagnetycznego. Stosowana była również od dwudziestolecia międzywojennego jako zabezpieczenie wnętrz i załóg fortyfikacji przeciwko odpryskom betonu w przypadku trafienia pociskiem nieprzyjaciela[1].
Nazwa pochodzi od nazwiska hrabiego Stanisława Ledóchowskiego, od 1921 r. właściciela fabryki siatki ciągnionej, prowadzonej pod firmą „Polska Fabryka Siatki Jednolitej Hrabiego Stanisława Ledóchowskiego SA” (ul. Przemysłowa 24 w Warszawie)[2][3][4].