Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shakuhachi (jap. 尺八) – japoński flet prosty, wykonany z bambusa[1].
Nazwa shakuhachi oznacza tradycyjną długość instrumentu, tj. niecałe 55 cm. W języku japońskim słowo to składa się z dwóch znaków:
Tak więc shakuhachi oznacza dosłownie „jeden shaku, osiem”. Jest to standardowy wymiar tego instrumentu, ale może mieć różną długość, nawet 3,3 shaku. Im dłuższy flet, tym niższa jest tonacja jego dźwięku.
Bambusowy flet przywędrował do Japonii z Chin przez Koreę. Obecne shakuhachi różnią się znacząco od swojego pierwowzoru na skutek stuleci ewolucji tego instrumentu w Japonii.
W niektórych szkołach buddyzmu zen jest on używany jako instrument do praktyki nazywanej suizen (medytacji poprzez dźwięk) mnichów znanych też jako komusō (żebrzących mnichów tej szkoły, grających na shakuhachi). Używali oni go jako narzędzia praktyki duchowej. Ich utwory, nazywane koten-honkyoku (rodzaj japońskiej muzyki klasycznej), były dostosowane do oddechu grającego i traktowane bardziej jako medytacja niż muzyka.
Melancholijny dźwięk shakuhachi bywa w literaturze kojarzony z księżycowymi wieczorami.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.