Škoda 79E

Škoda 79E – lokomotywa elektryczna wyprodukowana w 1977 roku przez firmę Škoda dla kolei czechosłowackich (ČSD), oznaczona pierwotnie jako seria E.479.0, następnie seria 130 kolei ČSD/ČD. Powstały ogółem 54 lokomotywy tego typu, z tego 40 dla kolei czechosłowackich, w ramach dwóch podtypów fabrycznych 79E1 i 79E2^[2].

Seria 130 ČD^[1]

Lokomotywa 130.032 kolei ČD Cargo, 2008
Producent	Škoda Pilzno
Lata budowy	1977
Układ osi	Bo'Bo'
Wymiary
Masa służbowa	84 800 kg[2]
Długość	17 210 mm
Szerokość	2940 mm
Wysokość	4640 mm 4800 mm (pantograf opuszczony)[2]
Średnica kół	1250 mm
Napęd
Trakcja	elektryczna
Typ silników	8 AL 4846 zT
Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła	2040 kW
Moc godzinna	2340 kW
Maksymalna siła pociągowa	228 kN
Stosunek przekładni	1:2,89
Prędkość konstrukcyjna	100 km/h
System hamulca	DAKO

Jednoczłonowe lokomotywy serii 130 powstały na bazie konstrukcji lokomotyw dwuczłonowych serii 125.8 (67E)^[2]. Dla kolei czechosłowackich wyprodukowano 40 lokomotyw do prowadzenia pociągów osobowych i towarowych na długich i głównych liniach kolejowych^[2]. Dodatkowo czternaście elektrowozów zostało wyprodukowanych dla kolei przemysłowych (3 dla Energoinvest Praha i 11 dla DNT Doly Nástup Tušimice)^[2]. W 2006 roku na stanie kolei czeskich ČD znajdowało się wciąż 41 lokomotyw tej serii (jedną odkupiono od przemysłu)^[2]. Elektrowozy eksploatowane są obecnie przez czeskich przewoźników prywatnych^[3].

Dwa elektrowozy były eksploatowane od 2004 i 2005 roku do lat 2007-2009 przez polskiego przewoźnika Transoda, oznakowane tam jako ET11 (ET11-001-23 i ET11-002-23, przemianowana w 2006 na 79E2-002-23)^[2][4]. Lokomotywy tego typu eksploatowane są także od 2010 roku przez przewoźnika Koleje Czeskie (4 sztuki wg stanu na 2011 rok)^[4].

W Czechach lokomotywy te noszą przezwiska Hrbatá (garbata) lub Velbloud (wielbłąd), od żaluzji umieszczonych pośrodku dachu^[2].

Konstrukcja

Lokomotywy są zaprojektowane jako pudło z dwoma kabinami i przedziałem maszynowym. Każda kabina ma drzwi po obu stronach. Na ścianach bocznych między kabinami zastosowano cztery prostokątne okna. Rozruch lokomotywy jest oporowy^[2]. Układ hamulcowy lokomotyw składa się z hamulca ręcznego, automatycznego hamulca pneumatycznego oraz pomocniczego. Hamulec ręczny działa na dwóch sąsiednich zestawach kołowych wózków. Hamulec zespolony i pomocniczy jest regulowany przez dwa zawory hamulcowe. Cztery główne zbiorniki powietrza mają całkowitą objętość 1100 litrów, dodatkowe dwa zbiorniki powietrza mają całkowitą objętość 240 litrów. Zapas piasku w piasecznicy wynosi 320 kilogramów. Rama elektrowozu jest przytwierdzona do dwóch dwuosiowych wózków poprzez czopy, umieszczone sztywno w ramie pudła lokomotywy. Wózki posiadają rozstaw osi 3200 mm (jak w czeskich lokomotywach nowszych generacji), rozstaw osi skrajnych wynosi 11 370 mm, a odległość osi skrętu wózków 8170 mm^[2]. Lokomotywy posiadają sterowanie wielokrotne oraz pantografy połówkowe^[5]. Lokomotywy eksploatowane w Polsce wyposażono w tradycyjne pantografy^[6].

Przypisy

1. David Švestka: E 479.0. (cz.).
2. Jacek Chiżyński, Lokomotywy elektryczne z Czech i Słowacji eksploatowane przez polskich przewoźników w: "Świat Kolei" nr 10/2006, s.12-16
3. ČD Cargo: Dualizované lokomotivy řady 130 opět v akci. (cz.).
4. Jacek Chiżyński, Kolejna lokomotywa serii 130 w barwach Kolei Czeskich Sp. z o.o. w: "Świat Kolei" nr 8/2011, s.5
5. David Švestka: Řada E 479.0. (cz.).
6. Paweł Terczyński: Atlas lokomotyw 2007. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2007, s. 88. ISBN 978-83-920757-7-6