Sejm pacyfikacyjny 1698

Sejm pacyfikacyjny 1698 – I Rzeczypospolitej został zwołany 3 lutego 1698 roku do Warszawy.

Sejmiki przedsejmowe w województwach odbyły się w kwietniu 1698 roku. Marszałkiem sejmu starej laski był Krzysztof Stanisław Zawisza, starosta miński. Obrady sejmu trwały od 16 do 28 kwietnia 1698 roku^[1].

Miał zapewnić pokój w kraju, gdyż legalność obioru Augusta Mocnego kwestionował rokosz łowicki.

Na sejm przybyło tylko 15 posłów, z których 6 wyszło z protestacją: „Nie zaczynaj, mości panie marszałku, sejmu, nie podnoś laski, bo ten akt jest nullitatis [nicością] i mamy przysięgą stwierdzone instrukcje, żebyśmy ten sejm zaraz zatłumili w kolebce, i na żaden, tylko konny sejm, nie pozwolemy"^[2]

Pozorne uspokojenie przyniósł sejm zwyczajny pacyfikacyjny 1699.

Przypisy

1. Władysław Konopczyński. Chronologia sejmów polskich 1493-1793 (str. 159) [dostęp 2019-11-26]
2. W. Konopczyński, Liberum Veto s. 324. Sejmem konnym nazywano sejm, w którym szlachta przybyła na koniach uczestniczyła osobiście (łac. viritim), nie tylko przez posłów. (Juliusz Bardach, Sejm szlachecki doby oligarchii s. 369)

Bibliografia

• U. Augustyniak, Historia Polski 1572–1795, Warszawa 2008, s. 762.
• W. Konopczyński, Chronologia sejmów polskich 1493 – 1793, Kraków 1948, s. 159.
• M. Markiewicz, Historia Polski 1492 – 1795, Kraków 2004, s. 591.
• H. Olszewski, O skutecznym rad sposobie, Kraków 1989, s. 80.
• „Seym ten bez początku zaczął się, bez końca kończy się”. Sejm pacyfikacyjny z 1698 roku i jego znaczenie w kontekście ewolucji liberum veto