Scypionyks (Scipionyx) – rodzaj niewielkiego celurozaura żyjącego we wczesnej kredzie (113 milionów lat temu) na terenie dzisiejszych Włoch. Nazwa znaczy „pazur Scipio” i pochodzi od łacińskiego imienia Scypion (Scipio) i greckiego onyx, oznaczającego pazur. Nazwano go na cześć Scypiona Afrykańskiego Starszego. Nazwa odnosi się też do Scipione Breislaka, geologa, który pierwszy opisał formację, w której znaleziono scypionyksa. Formacja ta znana jest z doskonale zachowanych skamieniałości. Natomiast nazwa gatunkowa pochodzi od łacińskiej nazwy prowincji Benevento. Odnaleziono tylko jeden szkielet, ale z zachowanymi tkankami miękkimi. Był to osobnik młodociany (w chwili śmierci miał nie więcej niż 3 tygodnie, a być może zaledwie kilka dni[1]). Okaz holotypowy (prawie kompletny szkielet, nie zachowała się tylko część kości tylnych kończyn i większość ogona) ma 237 mm długości[2]; całkowita długość ciała tego osobnika włącznie z ogonem wynosiła prawdopodobnie ok. 50 cm[1]. Czaszka ma 5,2 cm. Scipionyx żył na lądzie z wieloma płytkimi lagunami, gdzie zwykle brakowało tlenu. W nich osadzały się wapienie i dzięki temu odkryto wiele skamieniałych ryb, krewetek i krokodyli wraz z tkankami miękkimi.
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Zamknij