Saluin
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Saluin (chiń. upr. 怒江; pinyin Nù Jiāng; tyb. རྒྱལ་མོ་རྔུལ་ཆུ།, Wylie rGyl mo rNGul chu, ZWPY Nag qu; birm. သံလွင်မြစ်; ang. Salween) – rzeka w Chinach i Mjanmie.
Satelitarne zdjęcie delty rzeki (1994) | |||
Kontynent | |||
---|---|---|---|
Państwo | |||
Rzeka | |||
Długość | 3200[1] km | ||
Powierzchnia zlewni |
325 000[1] km² | ||
Średni przepływ |
6 500 (przy ujściu)[potrzebny przypis] m³/s | ||
Źródło | |||
Miejsce | Tanggula Shanmai | ||
Wysokość |
5350 | ||
Współrzędne | |||
Ujście | |||
Recypient | Morze Andamańskie | ||
Wysokość |
0 | ||
Współrzędne | |||
Mapa | |||
Mapa zlewiska Saluinu | |||
| |||
|
Swoje źródła rzeka ma w lodowcach gór Tangla. Saluin płynie na wschód przez Wyżynę Tybetańską, potem skręca na południe i płynie wąską doliną, równolegle do górnego Mekongu i Jangcy. W górnym biegu posiada liczne progi i wodospady. Następnie przepływa skrajem Wyżyny Junnan-Kuejczou, przez Wyżynę Szan, by wpaść do Morza Andamańskiego (zatoka Martaban). Największym miastem, przez które przepływa, jest Mulmejn[1]. Charakteryzuje się bardzo wysokimi wahaniami poziomu między okresem suszy a monsunów - ok. 20 m[2]. Nie ma większych dopływów, na większości swej długości (łącznie 3200 km) jest niespławna; powierzchnia dorzecza wynosi 325 tys. km²[1].
Do żeglugi nadaje się tylko pierwsze 120 km dolnego biegu[2]; wyżej liczne przeszkody w szybkim nurcie nie pozwalają na takie wykorzystanie rzeki (poza, lokalnie, niewielkimi jednostkami), w związku z czym rzeka wykorzystywana jest głównie do spławiania drewna[3]. Płynąc w większości głębokim kanionem, stanowi poważną barierę dla komunikacji wschód-zachód; przekracza ją w środkowym biegu Droga Birmańska[2]. W biegu dolnym wyznacza częściowo granicę birmańsko-tajlandzką (ok. 130 km)[3].