![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e0/SMS_Erzherzog_Ferdinand_Max_after_1880.jpg/640px-SMS_Erzherzog_Ferdinand_Max_after_1880.jpg&w=640&q=50)
SMS Erzherzog Ferdinand Max (1865)
okręt austriackiej i austro-węgierskiej marynarki wojennej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące SMS Erzherzog Ferdinand Max (1865)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
SMS Erzherzog Ferdinand Max – pierwszy z dwóch okrętów pancernych typu Erzherzog Ferdinand Max zbudowanych dla Österreiche Marine. Położenie stępki pod okręt odbyło się w październiku 1863 roku w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki). Okręt został zwodowany w maju 1865 roku i ukończony w czerwcu 1866 roku, w momencie wybuchu wojny prusko-austriackiej. Pierwotnie okręty miały być wyposażone w działa gwintowane sprowadzone z Prus, lecz z powodu wojny musiano je zastąpić szesnastoma gładkolufowymi działami 48-funtowymi.
![]() |
Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie. |
![]() SMS „Erzherzog Ferdinand Max” ok. 1880 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki), Triest |
Położenie stępki |
6 maja 1863 |
Wodowanie |
24 maja 1865 |
![]() | |
Wejście do służby |
czerwiec 1866 |
Wycofanie ze służby |
19 maja 1886 |
Los okrętu |
złomowany, 1916 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
5130 t |
Długość |
83,75 m |
Szerokość |
15,96 m |
Zanurzenie |
7,14 m |
Napęd | |
2-cylindrowa maszyna parowa, 1 śruba 2925 KM ożaglowanie | |
Prędkość |
12,54 węzła (23,22 km/h) |
Uzbrojenie | |
1863: 16 dział 48-funtowych 4 działa 8-funtowe 2 działa 3-funtowe | |
Opancerzenie | |
Śródokręcie: 123 mm Dziób i rufa: 87 mm | |
Załoga |
511 |
Stacjonujący na Adriatyku, „Erzherzog Ferdinand Max” był okrętem flagowym floty austriackiej pod dowództwem kontradmirała Wilhelma von Tegetthoffa. Wziął udział w bitwie pod Lissą w lipcu 1866 roku, podczas której staranował i zatopił włoski okręt pancerny „Re d’Italia”. W wyniku staranowania okręt doznał lekkich uszkodzeń dziobu, które naprawiono na Malcie po zakończeniu wojny. Okręt pozostawał w austro-węgierskiej flocie przez następne 20 lat, lecz ze względu na znaczne zmniejszenie budżetu marynarki, spowodowane węgierskim brakiem zainteresowania sprawami morskimi, jego dalsza służba była pozbawiona wydarzeń. Został przezbrojony w nowsze działa w 1874 i ponownie 1882 roku. Skreślony z rejestru floty w maju 1886 roku, w latach 1889-1908 służył jako tender dla morskiej szkoły artylerii. Okręt pozostał w marynarce do 1916 roku, kiedy został sprzedany na złom.