![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Rossella_Fiamingo_Challenge_International_de_Saint-Maur_2013_n01.jpg/640px-Rossella_Fiamingo_Challenge_International_de_Saint-Maur_2013_n01.jpg&w=640&q=50)
Rossella Fiamingo
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rossella Fiamingo (ur. 14 lipca 1991 w Katanii[1]) – włoska szpadzistka, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.
![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
167 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Walczy lewą ręką. W 2008 roku zdobyła złoty medal w indywidualnej rywalizacji kadetek na mistrzostwach świata juniorów w Acireale[2]. Następnie zdobyła brązowy medal drużynowo na mistrzostwach świata juniorów w Jordanii w 2011 roku[3].
Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie w 2012 roku była piąta indywidualnie[4] i siódma drużynowo[5]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Rio de Janeiro zdobyła indywidualnie srebrny medal, w finale przegrała z Węgierką Emese Szász 13-15[6]. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Tokio, gdzie reprezentacja Włoch w składzie: Rossella Fiamingo, Federica Isola, Mara Navarria i Alberta Santuccio zdobyła brązowy medal w zawodach drużynowych[7]. Indywidualnie zajęła tym razem ósmą pozycję[8].
Na mistrzostwach świata w Katanii w 2011 roku wraz z koleżankami z reprezentacji zdobyła brązowy medal w zawodach drużynowych[9]. W tej samej konkurencji zdobyła następnie brązowe medale na mistrzostwach świata w Kazaniu (2014)[10] i mistrzostwach świata w Budapeszcie (2019)[11] oraz srebrne podczas mistrzostw świata w Kairze (2022)[12] i mistrzostw świata w Mediolanie w 2023 roku[13]. Ponadto wywalczyła złote medale indywidualnie na mistrzostwach świata w Kazaniu (2014)[14] i mistrzostwach świata w Moskwie (2015)[15] oraz brązowy podczas mistrzostw świata w Kairze (2022), gdzie lepsze były jedynie Song Se-ra z Korei Południowej i Niemka Alexandra Ndolo[16].
Wielokrotnie stawała na podium mistrzostw Europy, w tym na mistrzostwach Europy w Montreux (2015)[17] i mistrzostwach Europy w Antalyi (2022)[18] zdobywała srebro indywidualnie. Na ME 2022 była też druga w rywalizacji drużynowej[19], a na mistrzostwach Europy w Strasburgu (2014)[20], mistrzostwach Europy w Montreux (2015)[21] i mistrzostwach Europy w Düsseldorfie (2019)[22] była drużynowo druga.
Wywalczyła również brązowy medal w turnieju drużynowym na igrzyskach europejskich w Krakowie w 2023 roku[23].