Loading AI tools
amerykański film (reż. Howard Hawks; 1959) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rio Bravo – amerykański western w reżyserii Howarda Hawksa z 1959 roku na podstawie opowiadania B.H. McCampbell[1].
Ten artykuł od 2018-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
18 marca 1959 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
141 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Leigh Brackett, Jules Furthman |
Główne role |
John Wayne |
Muzyka | |
Zdjęcia |
Russell Harlan |
Scenografia |
Leo K. Kuter, Ralph S. Hurst |
Kostiumy | |
Montaż |
Folmar Blangsted |
Produkcja |
Howard Hawks |
Wytwórnia |
Armada Productions |
Dystrybucja |
Szeryf małego, odciętego od świata, miasteczka na Dzikim Zachodzie John T. Chance, aresztuje za morderstwo Joe Burdette’a. Brat Joe, Nathan Burdette, bogaty ranczer i przywódca miejscowych rabusiów, podejmuje działania zmierzające do jego uwolnienia. Szeryf, wraz ze swoimi zastępcami: alkoholikiem Dude oraz kulejącym staruszkiem Stumpym podejmuje próbę przetrzymania Joego w areszcie do czasu przybycia funkcjonariuszy US Marshals Service.
Pomoc szeryfowi oferuje przejeżdżający przez miasto z kawalkadą wozów przyjaciel, Pat Wheeler (Ward Bond). W hotelu, prowadzonym przez Carlosa, John poznaje piękną hazardzistkę używającą pseudonimu Faethers (szal boa), ściganą listem gończym. Podejrzewa ją o oszustwa podczas gry, ale okazuje się, że oszustem był inny gracz. Nie chcąc mieć dodatkowych problemów, próbuje ją zmusić do wyjazdu z miasteczka. Jednocześnie jednak oboje zaczynają wzajemnie się skłaniać do siebie. Tymczasem Pat ginie, zastrzelony przez rewolwerowca wynajętego przez Burdette’a. John i Dude osaczają mordercę, a Dude zabija go celnym strzałem. Nathan odwiedza swego brata w więzieniu. Stumpy, skrzywdzony kiedyś przez Nathana (Nathan zagarnął jego ranczo), daje jasno do zrozumienia, że przy próbie napadu na więzienie Joe będzie „przypadkowo” zabity. Nathan nie może więc wykorzystać liczebnej przewagi. Oddala się, każąc grać orkiestrze ponurą melodię o braku litości dla pokonanych. Ludzie Natahana próbują sterroryzować szeryfa, aby wypuścił Joego. Dzięki pomocy Feathers i Colorado nie udaje im się to. Jednak udaje im się porwać Dude’a. Szeryf zgadza się na wymianę. Podczas wymiany Dude rzuca się na Joego i obezwładnia go. Tymczasem szeryf ze swoimi pomocnikami i sympatykami pokonują bandę Nathana, wykorzystując także dynamit przewożony w wozach Pata. Nathan i jego ludzie poddają się. John, w dosyć mętny sposób, oświadcza się Feathers.
Ważną rolę w filmie pełni muzyka. Szczególnią popularność zdobyła piosenka śpiewana przez ówczesnego idola nastolatków Deana Martina – „My Rifle, My Pony, and Me” („Moja strzelba, mój koń i ja”). Piosenka ta znalazła się na liście 100 najlepszych piosenek z westernów[2]. Po niej inny piosenkarz Ricky Nelson wykonuje skróconą wersję „Get Along Home, Cindy”. Melodia, którą Nathan poleca grać, dotyczy krwawej bitwy pod Alamo, podczas wojny o niepodległość Teksasu.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.