![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/82/Alg%25C3%25A9rie-Roumanie_-_20140604_-_Equipe_de_Roumanie.jpg/640px-Alg%25C3%25A9rie-Roumanie_-_20140604_-_Equipe_de_Roumanie.jpg&w=640&q=50)
Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej mężczyzn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej reprezentuje Rumunię w piłkarskich rozgrywkach międzynarodowych mężczyzn i jest bezpośrednio podporządkowana Rumuńskiemu Związkowi Piłki Nożnej (FRF).
![]() | |||
Przydomek |
Tricolorii (Trójkolorowi) | ||
---|---|---|---|
Związek | |||
Sponsor techniczny | |||
Trener |
Eduard Iordănescu | ||
Skrót FIFA |
ROU | ||
Ranking FIFA |
| ||
Miejsce w rankingu Elo |
| ||
Zawodnicy | |||
Kapitan | |||
Najwięcej występów |
Dorinel Munteanu (134) | ||
Najwięcej bramek |
Gheorghe Hagi (35) | ||
Mecze | |||
Pierwszy mecz![]() ![]() (Belgrad, Królestwo SHS; 8 czerwca 1922) | |||
Najwyższe zwycięstwo![]() ![]() (Bukareszt, Rumunia; 14 października 1973) | |||
Najwyższa porażka![]() ![]() (Budapeszt, Węgry; 6 czerwca 1948) | |||
| |||
| |||
| |||
Strona internetowa | |||
|
Pierwszy oficjalny mecz piłkarski rozegrała w czerwcu 1922 roku, z Jugosławią w Belgradzie. W kolejnej dekadzie – jako jedna z czterech drużyn narodowych (obok Brazylii, Francji i Belgii) – wzięła udział we wszystkich trzech turniejach o mistrzostwo świata. Jednak na każdym z nim swój udział kończyła już na pierwszej fazie; łącznie zanotowała jedno zwycięstwo i trzy porażki.
Do europejskiej czołówki awansowała dopiero w latach 90., kiedy doczekała się tzw. złotego pokolenia piłkarzy. Należą do niego zawodnicy urodzeni w drugiej połowie lat 60. m.in. Gheorghe Hagi, Dorinel Munteanu, Gheorghe Popescu, Dan Petrescu i Ilie Dumitrescu. Rumunia z tymi graczami w składzie awansowała do ćwierćfinałów mundialu w 1994 oraz Euro 2000, grając w tym czasie nieprzerwanie we wszystkich wielkich turniejach.
Jednak od początku XXI wieku datuje się stopniowy regres reprezentacji, którego objawami są porażki w eliminacjach do kolejnych mistrzostw, częste zmiany selekcjonerów, najniższe w historii miejsce w rankingu FIFA (57. w lutym 2011) oraz brak pokolenia zawodników na miarę tego z lat 90.