Reguła św. Augustyna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Reguła św. Augustyna – reguła życia zakonnego, napisana przez Augustyna z Hippony (354-430 r.) dla grupy celibatariuszy żyjących we wspólnocie. Kwestia autentyczności była w przeszłości dyskutowana, obecnie uczeni, pod wpływem argumentacji autora ostatniego krytycznego wydania Reguły, Luca Verheijena, opowiadają się za autentycznością. Wcześniej za autorstwem Cezarego z Arles opowiadał się Erazm, a za nim poszedł G. Bardy.
Według nowszych ustaleń, Augustyn napisał ją w latach 397-399, tuż po odejściu ze wspólnoty świeckich celibatariuszy, kiedy objął posługę biskupa Hippony, po śmierci biskupa Waleriusza (396 r.)[1].
Reguła zaczęła być używana w średniowieczu przez różne powstające wtedy wspólnoty zakonne, m.in. kanoników regularnych, dominikanów, paulinów i oczywiście augustianów.