![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/1NQL.png/640px-1NQL.png&w=640&q=50)
Receptor EGF
białko / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
EGFR (z ang. epidermal growth factor receptor) – receptor nabłonkowego czynnika wzrostu składa się z grupy białek błonowych, mających wewnętrzną aktywność enzymu kinazy tyrozynowej. Należą do niej 4 receptory, tj. EGFR/ErbB-1, HER2/ErbB-2, HER3/ErbB-3 i HER4/ErbB-4[1]. Białkowe czynniki wzrostu są jednymi z głównych regulatorów procesu proliferacji komórki. Za ich pośrednictwem dokonuje się endokrynna i parakrynna regulacja wzrostu i różnicowania komórek prawidłowych. Nabłonkowe czynnik wzrostu i jego receptor został odkryty przez Stanleya Cohena z Uniwersytetu Vanderbilt, co przyczyniło się do uhonorowania go w 1986 roku Nagrodą Nobla w dziedzinie medycyny, którą otrzymał wspólnie z Ritą Levi-Montalcini.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/1NQL.png/640px-1NQL.png)
Rola EGFR w procesie chorobotwórczym jest tematem gruntownych badań naukowych. W ich wyniku odkryto między innymi, iż mutacje prowadzące do nadekspresji genów EGFR (np. zwiększona regulacja lub amplifikacja) są istotnie związane z wieloma nowotworami: gruczolakiem płuc (40% przypadków), nowotworami odbytu[2], glejakiem (50%) i nowotworami nabłonkowymi głowy i szyi (80–100%)[3]. Nieprawidłowa sygnalizacja komórkowa poprzez EGFR pełni również ważną rolę przy rozwoju chorób zapalnych takich jak: łuszczyca, zapalenie skóry, czy miażdżyca tętnic. Ponadto EGFR ma wpływ na zwłóknienie, gojenie ran, czy chorobę monogeniczna[4][5][6].
Znajomość mechanizmu działania EGFR jako onkogenu przyczyniła się do prowadzenia badań na szeroką skalę, dzięki czemu opracowano leki przeciwnowotworowe skierowane przeciwko EGFR (tzw. „inhibitorami EGFR”), w tym gefitynibu[7], erlotynibu, afatynibu, brygatynibu i ibotynibu[8] w przypadku nowotworu płuc oraz cetuksymabu w przypadku nowotworu okrężnicy. Niedawno AstraZeneca opracowała osimertinib, inhibitor trzeciej generacji kinazy tyrozynowej, który stosuje się w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC(inne języki))[9].