Ratusz w Rawiczu-Sarnowej

Ratusz w Rawiczu-Sarnowej – dawny ratusz Sarnowej^{[uwaga 1][4]}, niegdyś miasta, od 1973 dzielnicy Rawicza^[2].

Ratusz w Rawiczu-Sarnowej

nr rej. 316/Wlkp/A z 27.04.1970[1]
Dawny ratusz w Sarnowej (2007)
Państwo	Polska
Miejscowość	Rawicz-Sarnowa
Adres	Rynek 1
Styl architektoniczny	klasycyzm (główny budynek), neogotyk (wieża)
Kondygnacje	2[2][3]
Ukończenie budowy	1837[2][3]
Ważniejsze przebudowy	1870[2][3]
Położenie na mapie Rawicza Ratusz w Rawiczu-Sarnowej
Położenie na mapie Polski Ratusz w Rawiczu-Sarnowej
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Ratusz w Rawiczu-Sarnowej
Położenie na mapie powiatu rawickiego Ratusz w Rawiczu-Sarnowej
Położenie na mapie gminy Rawicz Ratusz w Rawiczu-Sarnowej
51°37′54,3462″N 16°54′31,5678″E

Historia

Klasycystyczny budynek został wybudowany na środku sarnowskiego rynku w 1837^[2][3]. W 1870 podczas przebudowy ratusz wzbogacił się o bogato zdobioną wieżę zegarową w stylu neogotyckim^[2][3]. Od 1970 budynek figuruje w rejestrze zabytków^[1]. Włączenie Sarnowej do Rawicza 1 stycznia 1973^[2] pozbawiło budynek pierwotnej funkcji i był przez pewien czas opuszczony^[3]. Ostatecznie stał się siedzibą biblioteki^[3].

Architektura

Budynek został wybudowany jako piętrowy na planie prostokąta^[3], z cegły i otynkowany^[2]. Główna fasada, siedmioosiowa, jest skierowana na zachód^[3]. Kondygnacje wieńczą gzymsy kordonowe^[3]. Dach ratusza jest dwuspadowy z naczółkami^[3].

Dobudowana na planie ośmioboku wieża, w przeciwieństwie do głównego budynku, była murowana z czerwonej cegły i nie została otynkowana^[2][3]. Neogotycki jest również stanowiący podstawę ryzalit z attyką ze sterczynami. Na wejściem umieszczono herb Sarnowej^[3]. Wieżę zdobią postacie, zegar, pilastry i gzymsy^[2][3].

Uwagi

1. Odmiana wg wzoru z Dz.U. 29/2013, tą samą stosuje Pawlak 2003

Przypisy

1. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków na terenie województwa wielkopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 205. [dostęp 2016-11-12].
2. Bogdan Zgodziński: Województwo leszczyńskie. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981, s. 120.
3. Roman Pawlak: Polska – Zabytkowe ratusze. Warszawa: Sport i Turystyka MUZA SA, 2003, s. 309. ISBN 83-7200-991-0.
4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1934, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-10-21].brak numeru strony