![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/07/%25E4%25BA%2594%25E4%25BB%25A3%25E5%2590%258E%25E6%2599%258B%25E3%2580%2581%25E5%2590%258E%25E6%25B1%2589%25E6%2597%25B6%25E5%25BD%25A2%25E5%258A%25BF%25E5%259B%25BE%25EF%25BC%2588%25E7%25AE%2580%25EF%25BC%2589.png/640px-%25E4%25BA%2594%25E4%25BB%25A3%25E5%2590%258E%25E6%2599%258B%25E3%2580%2581%25E5%2590%258E%25E6%25B1%2589%25E6%2597%25B6%25E5%25BD%25A2%25E5%258A%25BF%25E5%259B%25BE%25EF%25BC%2588%25E7%25AE%2580%25EF%25BC%2589.png&w=640&q=50)
Późniejsza dynastia Han
Chińska dynastia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Późniejsza dynastia Han (chiń. upr. 后汉; chiń. trad. 後漢; pinyin Hòu Hàn) – najkrócej panująca dynastia z tak zwanego Okresu Pięciu Dynastii i Dziesięciu Królestw. Ostatnia z trzech dynastii rządzonych przez Turków Shatuo, rządziła północnymi Chinami przez zaledwie trzy lata, 947–950; jej stolica znajdowała się w Kaifengu (podówczas Bian).
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/07/%E4%BA%94%E4%BB%A3%E5%90%8E%E6%99%8B%E3%80%81%E5%90%8E%E6%B1%89%E6%97%B6%E5%BD%A2%E5%8A%BF%E5%9B%BE%EF%BC%88%E7%AE%80%EF%BC%89.png/640px-%E4%BA%94%E4%BB%A3%E5%90%8E%E6%99%8B%E3%80%81%E5%90%8E%E6%B1%89%E6%97%B6%E5%BD%A2%E5%8A%BF%E5%9B%BE%EF%BC%88%E7%AE%80%EF%BC%89.png)
W 947 roku, po kilkuletniej wojnie, Kitanowie obalili próbującego zerwać z nimi zależność władcę dynastii Jin. Najeźdźcom skutecznie przeciwstawiał się gubernator Bingzhou (dzisiejsza północna część Shanxi), Liu Zhiyuan. Obszar ten był pod kontrolą tureckiego ludu Shatuo, z którego Liu się wywodził[1]. W 847 Kitanowie zdobyli stolicę Jin, ale znaleźli się we wrogim kraju, którego mieszkańcy rozpoczęli zajadłą walkę partyzancką. Władca Kitanów, który nie miał zamiaru wikłać się w długie walki zbyt daleko na południe, wycofał się jednak na północ, ku dzisiejszemu Pekinowi[2]. Nieoczekiwanie jednak zmarł, co spowodowało walki o sukcesję na tronie kitańskim[2]. Liu Zhiyuan wykorzystał okazję, opanowując stolicę w Kaifengu i proklamując nowe państwo. Sam jednak zmarł po ledwie roku panowania. Jego nastoletni syn uległ zamachowi stanu przeprowadzonemu przez Guo Weia, chińskiego dowódcę wojskowego, który obwołał się władcą dynastii Zhou[3].
Po upadku dynastii, fragment kraju usamodzielnił się i pozostał do 979 roku oddzielnym (aczkolwiek klienckim wobec Liao) państwem o nazwie Północne Han[4].