Przyczółek baranowsko-sandomierski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przyczółek baranowsko-sandomierski (zwany też przyczółkiem sandomierskim) został utworzony z końcem lipca 1944 roku przez jednostki 1 Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej. Został zamknięty w połowie stycznia 1945 roku, obejmował teren długości 70 km i szerokości 40 km między Baranowem Sandomierskim a Sandomierzem[1]. Największy z przyczółków uchwyconych przez armię radziecką na zachodnim brzegu Wisły o powierzchni około 2200 km² i długości wzdłuż frontu 120 km[2].
Szybkie fakty Czas, Miejsce ...
II wojna światowa, front wschodni | |||
Wisła w rejonie Nagnajowa, miejsce przeprawy wojsk radzieckich latem 1944 | |||
Czas |
31 lipca 1944 – 12 stycznia 1945 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
wschodnia część województwa kieleckiego | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
ofensywa Armii Czerwonej w ramach operacji lwowsko-sandomierskiej | ||
Wynik |
zwycięstwo ZSRR | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych |
Zamknij