Przeszczepienie nerki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przeszczepienie nerki – zabieg medyczny polegający na operacyjnym wprowadzeniu do ciała biorcy zdrowej nerki (pochodzącej od żywego lub zmarłego dawcy), która przejmuje funkcję filtracyjną. Przeszczepienie jest metodą z wyboru leczenia przewlekłej niewydolności nerek w stadium zaawansowanym (wymagającym regularnych dializ)[1].
Kwalifikacją do zabiegu i zgłoszeniem pacjenta do krajowej listy osób oczekujących na przeszczepienie zajmuje się prowadzący lekarz specjalista; proces wyszukania odpowiedniego biorcy i pobrania narządu jest nadzorowany przez koordynatorów transplantacji na szczeblu lokalnym i regionalnym[2]. Sama operacja polega na dokonaniu dwóch połączeń naczyniowych (tętniczego i żylnego) oraz umocowania fragmentu moczowodu do pęcherza moczowego biorcy. Ze względu na występującą zwykle niezgodność tkankową biorca musi do końca życia przyjmować leki immunosupresyjne.
Na świecie rocznie dokonuje się około 80 tysięcy przeszczepień nerek[3]; w Polsce liczba ta od dziesięciu lat kształtuje się na poziomie 900–1150[4]. Głównym czynnikiem wpływającym na śmiertelność, oprócz komplikacji okołozabiegowych, pozostaje ryzyko odrzucenia przeszczepu. Przeciętnie w Polsce po 5 latach 76–88% przeszczepionych nerek nadal spełnia swoje funkcje[5]; lepsze rokowanie zapewnia dobra zgodność tkankowa i pochodzenie narządu od dawcy żywego.