![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7b/Van-Arkel-de-Boer-Apparat.png/640px-Van-Arkel-de-Boer-Apparat.png&w=640&q=50)
Proces van Arkela-de Boera
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Proces van Arkela-de Boera (znany też jako proces jodkowy lub proces pręta kryształu) – pierwszy przemysłowy proces otrzymywania czystego cyrkonu, opracowany przez Antona van Arkela i Jana de Boera w 1925 roku[1]. Jest używany w produkcji niewielkich ilości niektórych metali o najwyższej czystości[2]. Jego podstawowym schematem jest przekształcenie oczyszczanego metalu w lotny jodek, który jest izolowany i rozkładany termicznie do czystego metalu[3]. Jedynymi metalami oczyszczanymi w tym procesie na skalę przemysłową były tytan, cyrkon i hafn, można go też wykorzystać do oczyszczania wanadu, toru lub protaktynu. Proces został wyparty w przemyśle przez proces Krolla i jest stosowany obecnie na znacznie mniejszą skalę.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7b/Van-Arkel-de-Boer-Apparat.png/320px-Van-Arkel-de-Boer-Apparat.png)
(2) – 6 mm elektroda molibdenowa
(3) – siatka molibdenowa
(4) – komora na surowiec
(5) – drut wolframowy