![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0a/Brama_Kraszewskiego_2.jpg/640px-Brama_Kraszewskiego_2.jpg&w=640&q=50)
Pośrednia Kościeliska Brama
wąwóz w Dolinie Kościeliskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pośrednia Kościeliska Brama, zwana też Bramą Kraszewskiego – wąwóz skalny w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich o długości ok. 0,5 km. Znajduje się w odległości 2,5 km od przysiółka Kiry (35 min pieszo), powyżej polany Stare Kościeliska. Jego zbudowane z jasnych wapieni, niemal pionowe ściany osiągają wysokość do 100 m[1]. Po wschodniej stronie znajduje się w nich turnia Okręt[2]. Porośnięte są świerkowym lasem górnoreglowym, w dużej części pierwotnym, nienaruszonym przez człowieka. Rosnące na skałach drzewa przyjmują osobliwe nieraz formy (tzw. las urwiskowy)[3]. Dnem wąwozu płynie Kościeliski Potok, obok niego prowadzi droga jezdna i trasa turystyczna. Po lewej stronie (dla idących w górę doliny) odchodzi czarny szlak turystyczny do Jaskini Mroźnej, a 50 m wyżej na prawo niebieski szlak na Stoły i Halę na Stołach[2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0a/Brama_Kraszewskiego_2.jpg/640px-Brama_Kraszewskiego_2.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/57/Dolina_Ko%C5%9Bcieliska_08.jpg/640px-Dolina_Ko%C5%9Bcieliska_08.jpg)
Wąwóz i skalne wrota nazwano na cześć pisarza Józefa Ignacego Kraszewskiego, który w 1866 r. zwiedzał Dolinę Kościeliską, zachwycając się jej pięknem. W skale nad potokiem Towarzystwo Tatrzańskie umieściło w 1877 r. wykonaną z czarnego marmuru tablicę, upamiętniającą 50-lecie jego twórczości[4]. Później uznano za niewłaściwe nadawanie w Tatrach nazw pochodzących od nazwisk i zmieniono nazwę tego miejsca na Pośrednią Kościeliską Bramę. Jest to jedna z trzech Bram Kościeliskich, pozostałe to Niżnia (Brama Kantaka) i Wyżnia Kościeliska Brama (Brama Raptawicka)[1].
Dawniej miejsce to nazywano Między Krzesanice. Jest tutaj też zawieszona na skale figurka św. Katarzyny – wotum dziękczynne za uratowanie życia leśniczemu, który spadł z wierzchołku tej skały podczas usuwania drzewa[1].
Niegdyś istniała tu na Kościeliskim Potoku zapora spiętrzająca wodę. Wodę z niej doprowadzano do koła wodnego, napędzającego urządzenia huty i zakładu metalurgicznego w Starych Kościeliskach. Śladem po tym jest istniejący do tej pory wzdłuż zachodniej strony polany nasyp – była to tzw. młynówka, którą płynęła woda napędzająca koło wodne[3].