![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c8/Nicolas_Fouch%25C3%25A9_001.jpg/640px-Nicolas_Fouch%25C3%25A9_001.jpg&w=640&q=50)
Pomona (bogini)
nimfa, rzymska bogini / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pomona – nimfa uważana w wierzeniach rzymskich za boginię sadów, ogrodów i owoców[uwaga 1]. Jej miano wywodzi się wprost od łac. pōmŭm (owoc, drzewo owocowe)[uwaga 2].
bogini sadów, ogrodów i owoców | |
![]() Pomona (mal. Nicolas Fouché, ok. 1700) | |
Występowanie | |
---|---|
Atrybuty |
róg obfitości, kosz z owocami i kwiatami |
Teren kultu | |
Rodzina | |
Mąż |
Przypisywano jej związki z różnymi bóstwami polnymi i leśnymi, m.in. z Sylwanem, Pikusem i Wertumnusem[1]. Niekiedy uważano za małżonkę mitycznego latyńskiego króla Pikusa[2], którego miłość do niej miała uchronić od czarów Kirke pragnącej przemienić go w dzięcioła[uwaga 3] [3].
Według wersji przytoczonej przez Owidiusza w Metamorfozach (np. XIV, 623n), odrzuciła zaloty Sylena i Priapa, ostatecznie zostając małżonką Wertumnusa – bóstwa także związanego z urodzajem i przemianą pór roku[4].
Jej święto u Rzymian nosiło nazwę Pomonal, a kult miał własnego kapłana[5] z kategorii mniejszych flaminów (flamen Pomonalis), który sprawował go w świętym gaju, również zwanym Pomonal, położonym przy drodze z Rzymu do Ostii[6][7].
W sztuce przedstawiana z rogiem obfitości bądź jako siedząca na koszu wypełnionym owocami i kwiatami, a w ręku trzymająca gałąź z jabłkami. Jej wyobrażenie z czasów rzymskich (tzw. Pomona z Uffizi) znajduje się we florenckiej Galerii Uffizi[8].
W sztuce późniejszych epok, od renesansu i baroku stała się częstym tematem w rzeźbie, zwłaszcza plenerowej (ogrodowej, parkowej), m.in. w Wersalu (np. posąg dłuta Étienne Le Hongre), Berlinie, Petersburgu. Akt Pomony w brązie, nawiązujący do form klasycznych, stworzył Aristide Maillol dla ogrodów w paryskich Tuileriach (1910).
Imię bogini nadano odkrytej w 1854 r. planetoidzie z pasa okrążającego Słońce.