![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9e/Sleza-08053008.jpg/640px-Sleza-08053008.jpg&w=640&q=50)
Polskie liternictwo znaków drogowych
krój pisma na polskich znakach drogowych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Polskie liternictwo znaków drogowych – geometryczny krój pisma przeznaczony do wykonywania napisów na znakach drogowych pionowych w Polsce, zgodnie z załącznikiem nr 1 do Rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz.U. z 2019 r. poz. 2311). Określa on konstrukcje cyfr, wszystkich liter alfabetu polskiego oraz literę v (nie zostały uwzględnione litery q i x), a także następujące znaki przestankowe: dywiz, nawias okrągły, przecinek, kropka, wykrzyknik.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9e/Sleza-08053008.jpg/640px-Sleza-08053008.jpg)
Autorem kroju jest Marek Sigmund, który wykonał projekt na zamówienie władz państwowych w 1975 roku przy okazji wdrażania „Instrukcji o znakach i sygnałach drogowych”. Krój powstał w sześć tygodni. Według założeń projektanta liternictwo pisma uwzględniało tworzenie napisów na tablicach metodą odręczno-szablonową[1][2].
Krój ten obarczony jest wadą braku czytelności tekstu o zmniejszonej wielkości przy próbie odczytania go podczas jazdy z dużą prędkością[3][4].