![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Flag_of_Poland.svg/langpl-640px-Flag_of_Poland.svg.png&w=640&q=50)
Polska na halowych mistrzostwach Europy w lekkoatletyce
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Polska na halowych mistrzostwach Europy w lekkoatletyce – reprezentacja Polski uczestniczy w halowym lekkoatletycznym czempionacie Starego Kontynentu od jego drugiej edycji, która odbyła się w Pradze w 1967 roku[1][2] – w stolicy Czechosłowacji wystąpili jednak tylko mężczyźni.
Polska na halowych mistrzostwach Europy w lekkoatletyce | ||||
![]() | ||||
Kod EA | POL | |||
Federacja | Polski Związek Lekkiej Atletyki | |||
Strona www | www.pzla.pl | |||
Klasyfikacja wszech czasów | ||||
Medale Pozycja: 5. |
Złoto 68 |
Srebro 65 |
Brąz 82 |
Razem 215 |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/9f/Lidia_Chojecka.jpg)
Pierwsze medale na halowych mistrzostwach Europy Polacy wywalczyli już w pierwszym starcie – wicemistrzostwo zdobyła sztafeta 4 x 2 okrążenia w składzie Edward Romanowski, Jan Balachowski, Edmund Borowski i Tadeusz Jaworski, a brązowe krążki przypadły kulomiotowi Władysławowi Komarowi oraz skoczkowi w dal Andrzejowi Stalmachowi[1][3]. W 1968 roku w Madrycie Polacy zdobyli pierwsze dwa złote medale imprezy – Andrzej Badeński był najlepszy w biegu na 400 metrów, a drugiej złoto wywalczyła sztafeta 4 x 2 okrążenia w składzie Waldemar Korycki, Jan Balachowski, Jan Werner i Andrzej Badeński[1]. W trzecim starcie reprezentacji Polski w halowych mistrzostwach Europy (wówczas rozgrywanych jeszcze pod nazwą Europejskich Igrzysk Halowych[4]), w 1969 w Belgradzie, Irena Szewińska została pierwszą Polką, która zdobyła medal (złoto w biegu na 60 metrów[5]) halowego czempionatu, a reprezentacja z sześcioma złotymi i trzema srebrnymi medalami pierwszy i ostatni raz w historii zajęła pierwsze miejsce w tabeli medalowej imprezy[4].
Pierwszym Polakiem, który na jednych halowych mistrzostwach Europy zdobył więcej niż jeden medal był Andrzej Badeński (dwa złote medale w 1968)[3]. Najwięcej medali reprezentanci Polski zdobyli w 1973 na mistrzostwach w Rotterdamie – z Holandii Polacy wrócili z dwunastoma medalami[2]. Dwukrotnie reprezentanci Polski zdobyli dziesięć medal – miało to miejsce podczas czempionatów w 1975 roku w Katowicach oraz w 1980 w Sindelfingen[3][5][4]. Najsłabiej reprezentacja wypadła w dwóch występach kiedy to z mistrzostw w 1983 i 1989 roku wracała tylko z jednym medalem (w obu przypadkach były to krążki brązowe)[2][4][3][5].